Иако важи за една од поголемите општини во државата, Битола сè уште е без дневен центар за ментално здравје. Центрите за ментално здравје кои би можеле да понудат различни видови на социо-терапија, форми на организирање кои би биле психо-терапевтски и социо-терапевтски се од исклучителна важност за пациентите со нарушено психичко и ментално здравје, кои по стационарното лекување во Психијатриската болница во Демир Хисар треба да продолжат со рехабилитација.
За важноста од постоење на ваков центар зборува и фактот дека психијатриската патологија е втора по опфат на број на пациенти, веднаш зад интернистичката патологија.
Во овој момент во Битола функционираат две приватни психијатриски амбуланти кои работат со ФЗОМ и неколку психијатри кои работат во Клиничката болница во градот, но загрижува тоа што повеќето психијатри во Битола се доста возрасни, а градот не располага со кадар кој би можел понатаму да ја продолжи нивната работа.
Најблискиот дневен центар е Психијатриската болница во Демир Хисар, но на овие пациенти им е потребна секојдневна програма за рехабилитација, што е крајно непрактично и го прави патувањето на секојдневна основа исклучително тешко.
Работата на дневните центри е замислена да функционира секојдневно по неколку часа со формирање на терапевтски групи, работа со терапевти, социјални работници, психолози и психијатри, што сочинува еден мултидисциплинарен тим кој секојдневно работи со пациентите на нивната рехабилитација.
Во Битола постоеше обид за отворање на дневен центар од ваков вид и општината веќе додели и објект кој требаше да се стави во функција, но жителите од урбаната заедница каде беше замислено да биде отворен објектот со организирање на протести во 2016 година поради загриженоста од отворање на центар за ментално здравје во нивна близина, го спречија отворањето.
Иако не се работи за дневен центар за лекување на наркозависници , затоа што веќе постои таков центар во Битола, ниту пак со алкохоличари, бидејќи и тоа го има во одвоена форма, сепак постои стигма помеѓу граѓаните и одреден страв за нивните деца, кои своето слободно време го поминуваат во близина на објектот.
Дневниот центар за ментално здравје би имал капацитет да работи со околу 100 пациенти на дневна основа, што е добра бројка за град како Битола, но останува на општината да го реши проблемот со локацијата, односно дали на веќе одредената локација ќе може да биде отворен овој дневен центар, или пак ќе биде потребно да се најде друго решение со единствена цел, олеснување на рехабилитацијата на овие пациенти и нивна забрзана интеграција повторно назад во општеството.
Марјан Николовски