пишува: ЏАБИР ДЕРАЛА
Се формирал парламент, се напишале закони, се избрала влада да ги спроведува, имаме претседател (конечно)… Се изградиле институции и во физичка и во правна смисла на зборот… Сѐ си имаме, a ништо немаме. Постојано на почетокот на нештата или, поточно, на дното, потонати во смрдливата кал на настаните предизвикани од корупцијата, организираниот криминал и оние што се загрозени од нашата европска иднина.
Нештата имаат свое име. Нема зошто да ги затвораме очите пред очигледното. Системот не функционира. Сите институции, сиот правен и политички поредок се заобиколуваат и сѐ се сведува на преговори меѓу партиските лидери. Ништо што е поврзано со преговорите не е предвидено со законите, нема врска со логиката, не гарантира солидно, долгорочно решение. Од друга страна, нема поинакво решение. И тоа е, всушност, трагедијата на македонската демократија која, преведена во секојдневие, не му носи ништо добро на обичниот човек во нашата земја.
Правдата што толку долго ја очекуваат луѓето е невозможна по нормален, законски, демократски пат. Парламентот, местото каде што треба да се решаваат проблемите, колку и да звучи контрадикторно, беше и остана главната пречка за нивното решение. Како и да се заврти, сѐ се сведува на тоа. Затоа, се преговара.
А кој преговара? На таа преговарачка маса, ноќта меѓу 10 и 11 септември, седат двајца, заедно со своите тимови. Ноќ, долга, предолга, а бесплодна за македонската правда. И, како и безброј пати до сега, на едната страна, за решение на проблемот преговара оној го создал проблемот. Надвор од секоја логика и морални скрупули, решение носи оној што е дел од проблемот. Колку пати и да се повторува ова, залудно е.
Зад затворени врати се решава судбината на земјата. Во меѓувреме, во медиумите се одвива вистинска војна. Без оглед на тоа колку се јасни пораките, дека правда мора да има, дека предметите на СЈО мора да опстанат и да продолжат за да има правда, дека мора да има добри законски решенија за да има владеење на правото… Ништо од тоа не е важно, бидејќи на преговарачката маса има два спротивставени концепти за тоа како се води држава. Од една страна е проевропскиот концепт, додуша, со типични македонски модификации, а од другата страна е длабокиот порив да се продолжи со уживањето во неказнивоста и во плодовите од криминалното владеење.
СЈО е мртво? Што значи тоа? Дека и мисијата на СЈО е мртва? Да, би била бездруго мртва, ако престанат истрагите и ако се отфрлат обвиненијата. Јасно како ден. Затоа, Мицкоски мора да ја води битката во име на тие што го поставија на таа позиција. Должник им е. Затоа што, ако има правда, еден ден таа можеби ќе тропне и на неговата (енергетска) врата. Тој е лично мотивиран да нема правда, да нема СЈО, а во Јавното обвинителство да се постави некој од типот на Марко Зврлевски, на пример. Потребни им се луѓе во судството, во Врховниот суд, во Апелација, во Обвинителство, Уставен, Управен, им требаат сите луѓе што можат да ги имаат во МВР…
Зоран Заев има план Б. И план А и план Б му се донесување закон за јавно обвинителство и опстанок на мисијата на СЈО, поточно предметите за криминалот на највисоките нивоа. Мицкоски (ВМРО-ДПМНЕ) нема план Б. Единствениот план му е уништување на сите шанси да завладее правото, а со тоа и оддалечување од ЕУ агендата. Наградно прашање: Кому му одговара тоа?
фото: Киро Попов/kolektif.mk
Преземање на содржините e ЗАБРАНЕТО (!!!), освен со писмена дозвола од ЦИВИЛ и тоа исклучиво според Условите за користење, авторски права и заштита на приватноста. Повредата на авторските права е забранета со закон. Врз основа на договор за соработка, оваа содржина е достапна за Плусинфо и Слободен печат без ограничувања.