• Latest

Миграција во(н) контекст – мојата приказна

March 15, 2018

24 ЧАСА: Притвор за напаѓачот по инцидентот во Штип; јавна осуда од клубовите и ФФМ; Гаши потврди – на избори со стар Изборен законик; четири новинари загинаа во израелските напади на Газа

August 25, 2025
Фото: Wikimedia commons

Осум дена притвор за 43 годишниот родител кој нападна двајца 15 годишни фудбалери на штипска „Брегалница“

August 25, 2025
Илустрација: ВИ

Каде завршува информирањето, а каде почнува пропагандата, што е што во изборен контекст

August 25, 2025
Фотографија:  Алфонс Маис, Фејсбук профил

Германски генерал, Алфонс Маис: Верувам дека сите наши војници знаат што да очекуваат

August 25, 2025
Фотографија: Скриншот Платформа Х

Петти ден како гори руска рафинерија по украинските напади на енегретскиот сектор

August 25, 2025
Фотографија: МИА

Две собраниски седници пред изборната кампања, Гаши на координаторите на пратеничките групи им доставил Декларација за фер и демократски избори

August 25, 2025

ГРАЃАНСКИ ФОРУМ (РЕАКЦИИ): Граѓаните бараат предвремени избори и конфискација на незаконски стекнат имот

August 25, 2025

ОЈО побара притвор за родителот што нападна двајца младински фудбалери на Брегалница

August 25, 2025
Фото: Wikimedia Commons

Франција го повика американскиот амбасадор Кушнер на разговор поради обвинувачкото писмо до Макрон за растечки антисемитизам

August 25, 2025
Скриншот од Youtube видео -ЛНОБТ

Украина и Литванија потпиша документ со намера за заедничко производство на одбранбени производи

August 25, 2025
CivilMedia
  • ДОМА
  • ВЕСТИ
  • ПОЛИТИКА
  • ИЗБОРИ
  • ОПШТЕСТВО
  • СЛОБОДНА ЗОНА
  • АНАЛИЗИ
  • РЕГИОН
  • СВЕТ
  • ВОЈНА ВО УКРАИНА
No Result
View All Result
  • ДОМА
  • ВЕСТИ
  • ПОЛИТИКА
  • ИЗБОРИ
  • ОПШТЕСТВО
  • СЛОБОДНА ЗОНА
  • АНАЛИЗИ
  • РЕГИОН
  • СВЕТ
  • ВОЈНА ВО УКРАИНА
No Result
View All Result
CivilMedia
No Result
View All Result
Home ОПШТЕСТВО

Миграција во(н) контекст – мојата приказна

March 15, 2018 13:02
in ОПШТЕСТВО
Share on FacebookShare on Twitter

Се викам Ибрахим Мардини. Имам 25 години, по потекло од Сирија. Откако дипломирав на Правен факултет во Алепо, Сирија, работев како продавач во бутик пред да почне војната и како волонтер во хуманитарна организација во текот на војната.

Додека бев во Сирија, живеев со моите родители. Мајка ми и татко ми беа едноставни луѓе и пријателски настроени кон сите.

Ми недостигаат многу работи од мојот регион, особено храната што баба ми ја подготвуваше за време на празниците. Ми недостасува многу семејството, ми недостасува и превкусната храна на мајка ми и нејзината љубезност. Ми недостига и лутината на татко ми, тој беше смешен кога беше лут; наместо да станам нервозен, кога тој се разлутуваше, јас само се смеев. Ми недостигаат шегите на брат ми, дури и оние кои не беа смешни. Ми недостига смешната опсесија на сестра ми со мода и со светот на убавината. Ми недостигаат и разговорите со мојот најдобар пријател, ми беше како брат. Одевме во парк, каде често пеевме заедно. Тој сакаше да стане пејач и да аплицира на Академијата на Ѕвезди во Либан, но за жал не можеше да оди таму поради војната во Сирија. Иако искрено, пееше ужасно, јас го поддржував, бидејќи не сакав да му ги уништам соништата.

Ја напуштив својата земја затоа што бев принуден да го направам тоа. Војната ме натера да ги напуштам моето прекрасно семејство и пријатели. Многу пати малку фалеше да ме притворат поради политички активности, поради тоа што бев против државниот и религискиот режим. Мечтаев за слободен и демократски систем во мојата земја, па мајка ми ме молеше да си заминам и токму тоа и го направив.

Ибрахим Мардини

Така започна патувањето кое не беше едноставно. Во Турција беше многу тешко да се живее ако си Сириец. Немаше работа освен ако не си богат. Контрадикторно, нели? Аплицирав да бидам документиран, но не ми дадоа бегалски статус со кој ќе бидам признаен како бегалец таму, иако доаѓам од воено подрачје. Без бегалски статус не смеев ни да работам, затоа работев нелегално во многу лоши услови. Работев во фабрика за правење гел за коса, работев прекувремено секој ден, а заработував многу малку.
Сепак, го обожавав Истанбул и мешавината на источна и западна цивилизација.
Подоцна, кога останавме заглавени на српската граница во 2016, условите беа навистина ужасни, беше ладно, врнежливо, калливо… Ниту една земја не сакаше да нѐ прими. Немаше ни напред, ни назад. Имаше една постара жена со нас, 62-годишна бегалка што ми беше роднина. Таа беше премрзната. Викнавме лекар за неа, но лекарот нѐ исмејуваше и рече: ,,И онака има 62 години, и да умре, стара е, не е страшно.” Потоа нѐ вратија во Македонија.

Не можев да останам во Македонија поради тоа што има ограничени можности, односно ако 40% од Македонците се невработени, тешко дека бегалец којшто не го ни зборува јазикот би нашол работа во такви тешки услови и за самите Македонци.
Но, ми се допаѓаше и Македонија, ми се допаѓаа луѓето во Македонија, се спријателивме и многу ми помогнаа. Кога пристигнав во Гевгелија, Македонците се плашеа од нас и не сакаа да бидеме пријатели. Но, подоцна, кога се запознавме подобро, сфатија дека не сме терористи како што нѐ претставуваат медиумите и дека сме обични луѓе.  Така, не засакаа и дури и некои од нив се расплакаа кога си одевме од Македонија.

Не можејќи да продолжам кон север, пак се вратив во Грција, земјата за којашто читав уште како дете. Ми се допаѓаше грчката филозофија и цивилизација. Се сеќавам, кога имав 11 години, купив книга за да учам грчки. Мајка ми беше шокирана и упорно ми велеше дека ако учам англиски или француски ќе биде покорисно, но јас продолжив да го изучувам грчкиот јазик, сѐ дури не бев способен да читам грчки. Грција е исто така прекрасна земја, но поради економската криза во Грција, решив да не останам таму и да аплицирам за виза во друга европска земја.

Сега живеам во Франција, учам француски на еден од универзитетите овде, со надеж дека ќе продолжам со студии за човекови права или меѓународни односи. Франција е многу убава земја, каде човековите права се почитуваат. Сепак, сѐ уште ми недостигаат Македонија и Грција, и покрај тоа што страдав многу додека престојував таму, луѓето кои беа со мене во овие две земји ми станаа како семејство и поминавме многу незаборавни моменти со нив, како и со Македонците и Грците, и мислам дека нема да запознаам такви луѓе пак во животот.

Доколку престане војната во Сирија, сепак, би сакал да се вратам дома и да ѝ помогнам на мојата земја. Бидејќи, кога ја губиме нашата земја, стануваме бездомни, па дури и да живееме во „рајски земји“, бездомни сме.

 


Приказните се собирани од Сабит Амит, активист од организација Легис.

Print Friendly, PDF & Email
Tags: бегалцивојнаГрцијаМакедонијаСиријаСрбијаФранција
Share65Tweet21Send

НАЈЧИТАНИ 5

  • СРПСКИ (БУРАЗЕРСКИ) СВЕТ: Ќе добие ли ВМРО-ДПМНЕ своја банка?

    98 shares
    Share 39 Tweet 25
  • Мицкоски: Ако поради независните со два потписа изборите не успеат, Владата има уставна можност да постави повереници

    93 shares
    Share 37 Tweet 23
  • МВР го уапси родителот кој го предизвика инцидентот во Штип, ФФМ, Шкупи и Брегалница го осудија – спортот не треба да биде арена за физички конфронтации

    92 shares
    Share 37 Tweet 23
  • Одбележан Денот на независноста на Украина во Скопје: Мирот е единствена опција

    88 shares
    Share 35 Tweet 22
  • Тој ќе изгуби – светот ќе биде слободен

    87 shares
    Share 35 Tweet 22
CivilMedia

СЛОБОДНО.НЕЗАВИСНО.ОТВОРЕНО

  • ЗА НАС
  • ИМПРЕСУМ
  • КОНТАКТ
  • АВТОРСКИ ПРАВА
  • Политика на приватност
  • МАРКЕТИНГ

Следете нè

No Result
View All Result
  • ДОМА
  • ВЕСТИ
  • ПОЛИТИКА
  • СЛОБОДНА ЗОНА
  • АНАЛИЗИ
  • РЕГИОН
  • СВЕТ
  • ВОЈНА ВО УКРАИНА
  • ДЕЗИНФО
  • ФОРУМ
  • ГРАЃАНСКА АКЦИЈА
  • МАРКЕТИНГ
  • ИМПРЕСУМ