ЛОРИК ИДРИЗИ
Читајќи ја Mamba Mentality од Коби Брајант, мислата ми одлета кон филмовите за американскиот сон како Coach Carter или The Draft. Иако се работи за различни полиња – од спортот, преку хип-хопот, па сè до другите урбани уметности – пораката е иста: страст за успех и вера во процесот. Во американската урбана култура, хип-хопот и кошарката често биле предрасудени, но за многу млади тие претставувале искра на надеж – начин да се излезе од суровиот живот на маалата и да се стигне до врвот на успехот.
Коби нè учи дека патот до врвот е маратон – успех кој бара напорна работа, жртви и посветеност што наликува на опсесија, во позитивна смисла. Тој покажува дека успехот не се освојува само со талент, туку со менталитет и со страст да се љуби процесот, да се предизвикуваат тешкотиите и да се бара совршенство секој ден. Ова е менталитет кој, за жал, воочливо недостига на Балканот, каде често бараме моментални резултати – во спортот, уметноста, па дури и во политиката. Но шемите на успех бараат многу страст за да бидат исполнети со работа.
Урбанитетот не е спротивен на вредностите; напротив, може да биде моќен сојузник доколку правилно се насочи и канализира. Во САД гледаме една убава хармонија меѓу урбаната култура и академскиот свет. Универзитетот во Њујорк ѝ додели почесна докторска титула на Тејлор Свифт за нејзиното влијание во музиката и поп културата, покажувајќи дека уметничкиот и креативниот успех се еднакви на традиционалните академски достигнувања. Примерите не завршуваат тука: Шекил О’Нил, по една величествена спортска кариера, заврши и докторски студии во образованието. Овие приказни докажуваат дека во Америка урбанитетот не се гледа како спротивставен на академските вредности, туку како сила што му дава креативност и динамика на општеството.
На Балканот, за жал, овие два света ретко комуницираат. Урбаната култура често е стигматизирана, додека академијата се затвора во еден непотребен елитизам – губејќи ја можноста да ја инспирира и насочи енергијата на младите. Гледаме многу млади кои својот потенцијал го распрснуваат без насока, во отсуство на модели и процеси кои бараат време и дисциплина.
Mamba Mentality нè потсетува дека големите успеси не се раѓаат случајно; тие се плод на долг процес, напорна работа и непоколеблива вера. Можеби е време Балканот да ја научи оваа лекција: да престане да бара кратки патишта и наместо тоа да гради мостови меѓу вредностите, страста и процесот.
Текстот е личен став на Авторот.
