Во целата плејада на коментари во така наречената „дебата“, повторно муабетот се сведува на предавници и патриоти. Односно, оние што се за компромис за името се предавниците, оние кои сакаат да сменат име, идентитет и да го ништат македонскиот народ и, од другата страна, патриотите кои по цена и корења да јадеме името не го даваме, демек.
Зборот „компромис“ во своето значење опфаќа изнаоѓање решение во кое двете страни ќе бидат задоволни.
Токму во ова значење спаѓаат оние кои му даваат зелено светло на преговарачите да изнајдат компромис, а не да го продадат името, државата и народот. Во оваа група на граѓани кои во црно-белата дебата заедно со останатите, припаѓам и јас, во црниот дел каде што сите се антимакедонисти.
Да се разбереме едно, на нас кои сме за компромис и отклонување на пречката на патот кон евроинтеграции ни’ е подеднакво важно за идентитетот, името и опстојувањето на земјата. И ние сме граѓани на Македонија и ова е наша земја, а името Македонија е дел од нашиот идентитет. Безбедноста ни’ е особено важна затоа што со влез во НАТО тешко дека ќе може да се случуваат упади во Собрание и влечење и тепање на пратеници.
Она што повторно ќе го потенцирам е дека целата дебата на социјалните мрежи, па и некогаш во медиумите се води без да имаме целосни информации околу позициите на македонската влада во спорт со името. Досега неколку пати ги читавме и слушавме грчките позиции, но ретко кога македонските, освен она дека ќе се внимава на идентитетот и достоинството што претставува дипломатски речник, пар екселанс.
Како и да е, не смееме уште еднаш да дозволиме меѓусебната недоверба и неинформираноста да не’ судрат и скараат. Тоа секако не значи да не водиме дебата, но да не дозволиме нашите емоции да застанат меѓу нас и да не дојдеме до компромис – двете страни да останат незадоволни. Не смееме уште еднаш да дозволиме да останеме поделени во клучни моменти за нашата држава.