Украинскиот Центар за стратешки комуникации и информациска безбедност направи анализа за тоа какви пропагандни ресурси на окупираните територии на регионот Донецк користат Русите при известувањето и како се воспоставува комуникација со „населението“.
Пропагандата на окупираните територии на регионот Доњецк има своја историја, таа веќе треба да се разгледува ретроспективно. Воената пропаганда ја водат професионални советски специјалисти, дипломци на Военото политичко училиште Маршал Јепишев Донецк. Нејзин типичен претставник е полковникот Едуард Басурин.
Според анализата која ја пренесува Укринформ, тие раскажуваат „приказни“ за Афроамериканци во вооружените сили на Украина, „илјадници Полјаци“ кои го напаѓаат окупираниот регион Донецк и цели украински бригади кои редовно „се предаваа“ во близина на Волноваха. Лично Басурин е запаметен и по веста за загинатите украински војници кои под дејство на мистериозни супстанци напаѓале без разлика на куршумите.
Воената пропаганда во Донецк беше третирана како смешна забава: на Басурин му беше дозволено во болниците да ги забавува ранетите. Но, по целосната инвазија на Русија, тој беше сменет од функцијата и разрешен. Мештаните беа заменети со куратори од Москва.
Што се смени? На пример, пропагандата не реагираше на појавувањето на Меѓународната легија и странските доброволци во баталјоните на вооружените сили на Украина со вообичаените „црни“ и „илјадници Полјаци“. Сега, пропагандистите ревносно ја игнорираат реалноста на војната, градејќи ја нивната паралелна реалност, во која понекогаш „гори“ западната опрема, но многу малку странски доброволци.
Украинската контраофанзива овде е покриена исклучиво со цитатите на Путин и Небензја од ОН за нејзиниот неуспех. Веста за овој „неуспех“ на локален ТВ канал има 270 прегледи: тоа е во просек десет пати повеќе од вообичаеното. Локалните жители не ја гледаат и не ја проучуваат војната според пропагандните ресурси. Затоа што ако има „овластени“ канали за покривање на војната, тие пишуваат за помошта на фронтот воопшто и за некои локални достигнувања. Но, офанзивата на Авдиивка, со силни експлозии и сирените на амбулантните возила со ранетите, воопшто не е покриена со ресурсите на окупираната област Донецк. Така пишуваат „воените дописници“ на федерално ниво, но во никој случај локалните. Во Донецк, дописниците пишуваат за производството на панцирните елеци „Ватник“, нова „иновативна“ инвалидска количка за евакуација на ранетите, заштитна опрема за воените кучиња и планови за нови офанзиви на Маринка…
Првиот знак на пропаганда на окупираните територии е нејзината „Кремљ“ природа. Оваа техника се разликува од другите по тоа што нема „неважни“ насоки и алатки за влијание. Во пропагандата треба да се вклучат сите средства: од звучници на жичени радио и обласни весници до Телеграма и канали со стотици прегледи на таков ресурс како Рутуб.
Ова е без да се земат предвид големите телевизиски и федерални медиуми. Има финансии за се!
Што точно се промени сега
Пред 2022 година, имаше цела група „блогери“ на Фејсбук во Донецк, на кои им беа дадени ветувачки теми од поранешната прес-служба на претходниот лидер Захарченко, а потоа го одобрија нивниот опус во Москва. Сега сите канали забранети од Роскомнадзор се исклучени од списокот на „важни“: нема Фејсбук, нема систематска работа со YouTube, се работи на блокирање на гласници како WhatsApp и Viber. Во последниве недели, често беше невозможно да се зборува преку WhatsApp со Украинците во Донецк и Макиивка. Водачот на терористичката група на окупираниот регион Донецк, Денис Пушилин, издаде посебен „указ“ на 24 септември (веднаш по псевдоизборите и неговото „повторно именување“) со кој го информира подреденото население за цензура, полициски час и други „нови “ забрани.
„Воведете воена цензура над поштата и пораките што се пренесуваат со помош на телекомуникациски системи, како и контрола врз телефонските разговори“, пишуваат кураторите на Пушилин во овој „указ“, воведувајќи полициски час од понеделник до петок, продолжувајќи ги забраните за движење во близина на фронтот и заканувајќи се со мерки за филтрирање за оние кои отидоа „во Украина“.
Полицискиот час на окупираните територии е во сила без викенд паузите од 2014 година. За објавите на социјалните мрежи, „судовите“ казнуваа од 10 до 15 години, дури и посебна класа на затвореници се појавија во локалните затвори – „корисници на Твитер“. Сите жители на новоокупираните територии, доколку немаат руски пасош, не можат да користат патишта без сертификат за филтрација од пролетта 2022 година. Очигледно, оваа „уредба“ е првенствено психолошки притисок врз луѓето со цел дополнително заплашување. Второ, пропагандата тврди дека зголемувањето на притисокот значи „доведување на работите во согласност со руските правни стандарди“. Дополнително, на примерот на окупираните територии, механизам за спроведување на делумна воена состојба за т.
Се развива и граничи со регионите Брјанск, Белгород, Ростов во Русија.
Како функционира инструменталната пропаганда
Постојат неколку „фронтови“. На сметка на окупаторите се одржуваат окружни и градски весници на „општините“, телеграм канали на локалните окупациски администрации и локални ТВ канали. Нема војна на овој, првиот, мал „фронт“ – само позитивни вести за изградбата, празниците и честитки од Путин, Пушилин или Газманов.
На пример, во епизодата на градскиот ТВ-канал Мариупол Мариупол24 објавена на 5 октомври на Рутубе, вестите се следни: Честитки на Путин за денот на учителот; концерт и награди по овој повод во Мариупол; приказна за првенството во сликање, тапети и други „креативни натпревари“ меѓу стручните училишта од окупираните делови на регионите Доњецк, Луганск, Керсон и Запорожје во локалниот градежен колеџ; приказна за членовите на партијата Единствена Русија кои ги поддржуваат постарите во уништениот град; натпревари во женска одбојка во училиштето бр.53; блокирање на сообраќајот поради поправка на мостот во Мариупол…
Има една приказна за војната: Федералната служба за безбедност пронашла 12 гранати, муниција и униформи на Вооружените сили на Украина во селото Володимиривка, област Волноваха. Како резултат на тоа, „муницијата“ и беше дадена на руската армија. Тоа е тоа! Володимиривка е практично „сива“ зона, насока Вуледар. Во ова село, одредот на БАРС од Алтај неодамна беше уништен со прецизен погодок; Убиени се 11 напаѓачи, вклучително и командантот. Руските милитанти ги спречија локалните жители да се движат, поставија контролни пунктови на влезот и излезот и на крајот беа нападнати. Но, немаше ниту едно спомнување за ова и за војната – само градежништвото, спортот, Федералната служба за безбедност се бори против „бандеристите“ исто како „по таа војна“… И тоа е тоа!
Изданието од 12 октомври на главниот весник на поранешната локална „партија“ „Република Донецк“, објавено во 200.000 примероци, ги содржи вообичаените 8 листови. Главни теми:
– големи перспективи за развој на регионот на Азовското Море;
-регионален дијалог меѓу Донецк и Волгоград;
-топлото срце на Далечниот Север (ова е за средбата на Пушилин со гувернерот на Чукотка);
-заштита на историската вистина (за придобивките за децата на загинатите во специјалната воена операција);
-Руските стандарди ги менуваат училиштата на подобро;
-претседателската градина ќе цвета во Волноваха;
-работиме без сервис, но ќе најдеме излез; и
-И јас ќе бидам донатор!
И ниту еден збор за контраофанзивата на Украина, неуспешните и крвави локални офанзиви на Русија и другите војни. Но, во уништената Волноваха, за роденденот на Путин беше засадена градина, која „за многу години ќе потсетува“ на рускиот претседател. Покрај тоа, за „многу години што доаѓаат“, во Волноваха се поставуваат нови камења во спомен на уште некои загинати војници, наводно, воени возачи. Ова е „републиканско“ ниво.
На ниво на област, според задолжителниот образец „Кремљ“, треба да има „покриеност“; има весник, има телеграм канал на Општински округ Мангуш и канал Борис Трима, раководител на општинскиот округ Мангуш. Сите канали покажуваат најави за преноси во живо на „главата“: на телеграм каналите, Однокласници и ВКонтакте. Окупаторите не ги допреле Мангуш, Сартана, Мариупол и други населби со грчки имиња и грчки малцинства, но имало обиди да се вратат советските имиња.
Во советско време, Мангуш се нарекуваше Першотравневии; ова име се појавува во „титулата“ на Борис Трима: од време на време, соработникот се нарекува „глава на Першотравневии“.
Каналот најчесто споделува позитивни вести: некои „волонтери“ засадуваат 15.000 дабови дрвја како „геоглиф Ние сме заедно“ за да го одбележат денот на „пристапувањето“ на нови територии. Во оваа прилика ќе настапи некоја играорна група од Смоленск. Во степата е засадена шума со садници од Курск, а приказната ја снима ТВ каналот Донецк Оплот. Настанот го покрива и каналот All About DPR. Вкрстените референци на куп малку познати ресурси се задолжителни – 300 луѓе го следат соработникот Трима, 2.300 – Општинскиот округ Мангуш, но редовно објавува објави од каналот Млади на регионот Азовско Море, кој има 174 претплатници и приказна за „кралската шума“ од ТВ каналот Оплот, која 8 дена по објавувањето има дури 54 прегледи.
Се е до дисциплината! Има ли наредба да се засади даб наесен? Ќе го засадиме во октомври ако има! Истата локација е прикажана три пати на еден канал и телевизија – во приказните „за геоглифот“, „новата шума“ и кога се спроведува федералната програма Екологија. Никој не поставува непотребни прашања. Нарачаното треба да се направи!
Николске и Мангуш сега се градови каде луѓето не спијат: на периферијата руската армија гради одбрана, металните конструкции и челичните лимови од Мариупол се закопани под земја. Бучавата поради работи со метал се слуша ноќе, Русите ја очекуваат украинската офанзива на Мариупол, се плашат. Но, локалните канали известуваат само за една шума во средината на степата, дабови од Курск онолку пати колку што е потребно – три ако има нарачка. Нема критика, монтажа, скрининг и не може да има такво нешто.
Сите овие локални и мали канали објавуваат, на пример, фалсификат за дијамантите на Олена Зеленска, кој истовремено го шират Росискаја Газета, Московски Комсомолец, Комсомолскаја Правда, Аргументи и факти, Москва 24, Рен-ТВ, НТВ, Царград. , RT, Mash, Life, News.ru, 360, Ukraina.ru, Federal Press, Bloknot, Rosbalt, Svobodnaya Pressa, Abzats, Национална телевизија, личен дописник…
Русите едноставно немаат неважни извори. При вакво тотално масовно ширење на пропагандата, не е ниту важна веродостојноста на вестите, главната работа е целосно да се натрупува целиот информативен простор.
Друга димензија се каналите каде што е дозволено да се пишува за војната, вооружените сили на Украина, Азов и други руски неволји. Станува збор за канали од мали размери со наслови на градови во близина на првите борбени линии како што се Токмак, Запорижјаза живот, Од Бахмут до Артемивск, Мариупол ЖИВОТ… Има неколку постојани, важни „мирни“ теми опфатени таму. Секој ден, вестите се емитуваат според задолжителната програма: прво, „Животот во Украина е лош“, второ, „Украинците во Европа се вистинска катастрофа“ и трето, „Руските готвачи му помагаат на вашиот град“.
Оваа вест може да изгледа смешна за жителите на слободните територии: на пример, за изградбата на „симулатори за победа“ во секој трговски центар на Кијив до крајот на годината, каде што секој жител на главниот град ќе може да гледа виртуелна тура низ урнатините на изгорената Москва „за 40 гривни“. Или, без да се наведе каде, но некаде во Украина, книгата „Фу**инг Руси“ е објавена и треба да се продава. Но, дури и таквите „вести“ се покриваат на неколку канали одеднаш.
Секој втор ден се објавуваат вести за тоа како „Украинците донесоа бубачки во Париз“, „Украинците повеќе не се добредојдени во Полска“, тие „протестираат во Шпанија против помошта за Израел“ поради недостаток на оружје!
Постојат „канали од големи размери“ кои луѓето навистина ги читаат за да го разберат текот на војната, локацијата на гранатирањето и корисни информации за безбедноста. На пример, Типичен Донецк има повеќе од половина милион претплатници. Овде повеќето материјали се за местата каде паднале гранати, пожари, адреси на новоуништени куќи. А меѓу вестите за овие „куќи“, неочекувано се споменуваат Газа и нејзините страдања.
Локалните канали во окупираниот регион Донецк не гледаат терористи и страсно ги поддржуваат „социјално блиските“ до нив – ХАМАС. Руската пропаганда никогаш не виде проблем да се преправа дека е „антифашистичка“ и во исто време да биде отворено антисемитска.
Жителите на окупираниот регион Донецк се принудени да консумираат типична советска пропаганда, која се заснова на инстинкти и на постулатот дека не може да има друга алтернативна информација за советска личност. Ниту тогаш, ниту сега.
Подготви: Д. Мишев
