Јас го разбирам светот како поле за натпревар помеѓу ромските политичари, коишто се натпреваруваат кој ќе направи пограндиозен, пораскошен, поспектакуларен… „Ромски бал“!
Додека во државата се одвиваат сериозни реформи и дебати за: Законот за употреба на јазиците, преговори за решавање на спорот на името со Грција, реформи во образованието, судски процеси на СЈО, протести за чист воздух, сиромаштија, проблеми со извршители…, ромските политичари се зафатени со организирање на балови, оти нели, тоа им е примарна цел, за тоа се избрани!
Речиси сите лидери на политичките партии си организирале „традиционални ромски балови“, остана уште ромските невладини организации да направат „мини балови“, (ако сѐ уште останаа невладини, оти скоро сите станаа владини, но, за тоа во некоја друга прилика).
На стиховите „робиња не љуби ко дама“… од песната „Хурем“ на Северина, е првото нешто што ми падна на памет, кога видов какво сценарио имаше на „Ромскиот бал“ на лидерот на СРМ, Амди Бајрам, во кој се претстави како некој голем султан на кој сите му се поклонуваат и му бакнуваат рака.
Оваа година имаше силна конкуренција, а Амди не би бил единствен ако не смисли нешто оригинално.
По балот на Амди, следуваше балот на градоначалникот на Шуто Оризари, Курто Дудуш. Во една емисија тој вели: „Оваа година ќе има ограничен број на гости на балот и веќе се продадени сите карти. Единствено ќе направиме исклучок за одредени гости кои што нема да може да ги одбиеме“…
Еден хоџа во една прилика ми вели „Никогаш немој да заборавиш дека си никој и ништо, за што си тука во овој свет и која е твојата цел“!
„Еден сиромашен човек (верник), отишол на еден раскошен бал. Стражарите на врата го застанаа и не му дозволија да влезе, бидејќи не е од царско, лордско, султанско потекло. Во тој момент сиромавиот им вели – вие не знаете со кого зборувате! Стражарите го прашуваат – да не си везир? Не вели јас сум поголем од везир. Да не си царот? Не јас сум поголем и од царот. Стражарите му велат, поголем од царот е само Бог/Алах. Човекот извикува, не, јас сум поголем и од Господ. Стражарите зачудени му велат па тогаш ти си никој, ти си ништо… Е, дури сега погодивте. Јас сум никој и ништо вели човекот и си замина“, оваа приказна ми ја раскажа имамот.
Денес сите сакаат да се истакнат и да бидат некој и нешто. Макар и лажни султани, лордови, принцези… Веројатно е убаво да се живее во бајка, но, време е ромските политичари да се вратат во реалноста и да почнат да работат тоа за што се избрани. Да им овозможат поубав живот на сите Роми (не само на одредени).
Јас инаку секојдневно учествувам и сум „посебен“ гостин на бесплатни „ромски (сиромашни) балови“ на група мали ромчиња кои свират и пеат на „Камен мост“, плоштад „Македонија“, „Стара скопска чаршија“…Па, повелете, дојдете на нивниот бал. Ако не ви студи!