-Мојот главен фокус би бил каде да го најдам решението, основата за најдобриот пристап што можеме да го прифатиме за да се справиме со проблемот на влијанието на новите технологии на нашите општества, и поконкретно, проблемот со огромното ширење на дезинформации, вели проф. Снежана Трпевска од РЕСИС.
„Повеќе ме интересира страната на побарувачката, причините зошто публиката е приемчива на дезинформации, лажни вести и така натаму. Во нашата земја немаше многу статус за овие прашања. Пред три години имаше студија, огромна анкета за индивидуалните нивоа на медиумска писменост во земјата. Исто така, постојат некои други студии зошто публиката во нашата земја се однесува или е толку приемчива за дезинформации. Главно знаењето што се постигнува во социјалното истражување во други земји ги објаснува причините зошто публиката се однесува вака. Факт е дека социјалните медиуми и кај нас стануваат главен начин за пристап до вести, особено за помладите генерации. Исто така е познато дека социјалните медиуми продолжуваат да придонесуваат кон зголемување на информациите генерирани од корисници, кои вклучуваат лажни тврдења, измислени вести, теории на заговор и говор на омраза итн. Но, да не заборавиме дека ова богатство на информации во дигиталните вести ја револуционираше и демократизира политиката. Јавноста може да преиспита што прават политичарите и да коментира за тоа скоро веднаш на социјалните мрежи. Да не го заборавиме позитивниот аспект на проблемот.“, посочува Трпевска.
Таа истакнува дека се соочуваме со проблем на ширење на дезинформации.
„Зошто луѓето не можат да препознаат што е веродостојна вест, а што дезинформација? Решението на проблемот не е едноставно. Кој пристап е најдобар? Да се применат рестриктивни или позитивни мерки? Да се забрани одредена содржина или да се подигне свеста кај населението. И двата имаат предности и недостатоци. Информациите се исклучително тешки за регулирање бидејќи се шират како пожар на социјалните мрежи. Од друга страна, кампањите и краткорочните образовни програми можат делумно да направат промени во свеста на населението да препознае дезинформација. Најдобро решение би било комбинирање на двата пристапа. Да се биде крајно претпазлив при воведување на ограничувачки мерки, но во исто време, да се спроведат темелни и долгорочни интервенции во други општествени области.“
„Мојот аргумент е дека медиумската и информациската писменост не можат да бидат решение за проблемот со нарушувачкиот јавен дискурс ако неговиот фокус не е насочен кон развој на вештини за критичко размислување кај населението. Ова е многу сложен и бавен процес што може да се постигне преку внимателно дизајнирана реформа на образовниот процес на сите нивоа.
Мислам дека најголемиот проблем со нашето образование денес е тоа што не ги учи децата да размислуваат критички. Не сум оптимист дека решението ќе биде видливо наскоро.“, заклучува проф. Трпевска на денешната конференција “Напади врз демократијата и човековите права: Граѓанските организации во поддршка на општествата од Западен Балкан кои се соочуваат со дезинформации, говор на омраза и хибридни напади“, во организација на ЦИВИЛ, во соработка со Балкан форум и членките на Платформата за граѓанско општество за демократија и човекови права (ПГО).