Медиумските „црни хроники“ секојдневно се полни со пукање, убиства, тепачки… Во Македонија криминалот во медиумите стана „нормален“, како вестите од типот дека Кардашијан не носела градник, дека мажот ја изневерува Бијонсе, дека Шакира му се налутила на Пике или дека конечно, е откриен убиецот на пеачката Јелена…
Граѓан(к)ите секојдневно се изложени на ризик од, не дај боже, заталкан куршум, па наместо целта во која е пукано, токму тие да бидат жртвите. Но, наместо гласна реакција, заплашениот народ мудро си молчи! За убиството на кучето Идриз во Дебар Маало, имаше неколку протести, реакции, тужба…
А деновиве сме сведоци на убиства на неколку млади луѓе, но, граѓаните молчат, во смисла: „Ќути, добро е што не сум јас, или некој од блиските“!
Во една сцена од српскиот филм „Ране“, инспекторот го прашува повредениот во болница: „Само кажи ми го името? (на тој што пукал – н.з)? „Ви реков, додека го чистев пиштолот на татко ми, самиот испука“. / „А кaко тогаш, имаш пет рани?“/„Јас сум упорен дечко!“ …
Во изминативе два месеца, граѓан(к)ите на Скопје, но и пошироко во „Библиската Македонија“, живеат како во мафијашки филм. Среде бел ден се случија неколку убиства, пред сѐ, на млади лица. Во Аеродром пред зградата каде што живеел, убиен е Мартин Јанушев, во Чаир е убиен Исмет Арифи – Кока, додека сериозно беше повреден Ќемал Лусјани, исто така во Чаир, пред својот дом е убиен Бурим Идризи, во менувачница во Кисела Вода се убиени двајцата ограбувачи од сопственикот кој си го бранел имотот… Списокот на криминални акти е веројатно подолг, не би ги набројувал пукањата, тепачките и запалените автомобили…
Во гореспомнатиот филм, еден од пациентите вели: „Оставете го детето на мира, зарем не гледате дека тоа се божји рани. Раните се на нашиот бог, Исус Христос…“ Не знам, можеби раните во пресметките и се – божји, меѓутоа, не можам а да не се прашам: Кој ќе ги излечи душевните рани на мајките, сестрите, девојките, роднините или другарите на убиените и ранетите…? Тажни се случаите кога полицијата се фали дека уапсила дилер, кај кого пронашле 500 грама марихуана, додека вистинските дилери, убијци, насилници, тепачи…, шетаат слободно, или ѝ бегаат!? Или, ѝ „бегаат“…
Среќа во целата несреќа е тоа што убиствата немаат етничка или религиозна заднина. Не сакам ниту да помислам што тогаш може да се случи… За жал, имавме и такви примери не толку одамна.
Младите треба да сфатат дека „калашите“ и ножевите се добри само за „Кантер“ и „ГТА“… Улицата е сериозна работа, не е видео игра!
Властите треба сериозно да почнат да размислуваат и да се грижат, да ја заштитуваат безбедноста на сите граѓан(к)и… Да не дозволат Македонија да стане Див Запад.