ДАРКО ЏОРЛЕВ
Многу често во последните неколку години го слушам зборот „патриотизам“.
Го слушам од различни луѓе, во различни контексти, но сега, повеќе од кога било порано, овој збор, овој прекрасен збор, се присвојува како лична заменка: ПАТРИОТ!
Па се прашувам: Каков човек е патриотот?
Сигурно не човек кој својата земја ја сака само на збор.
Сигурно не човек кој избегнува да плати данок.
Сигурно не човек кој своето лично, индивидуално добро го става над доброто на мнозинството, над доброто на јавниот интерес.
Сигурно не човек кој „ги спрема“ уште од најмали нозе своите деца за живот во друга земја и ги учи дека сите други земји се подобри од неговата !
И сигурно не човек кој својата земја сака да ја гледа изолирана – сама и тажна.
Вистинскиот патриот никогаш нема да нагласи дека Е патриот. Наспроти тоа, тој ќе го манифестира секојдневно своето родољубие низ сопствените дела.
Па, ако некогаш го казнат за брзо возење, нема да бара „човек“ за да не ја плати казната, наспроти тоа, ќе му биде драго да ја плати и ќе знае дека истата ја заслужил. Затоа што така треба.
И кога никој нема да го гледа, нема да ја фрли празната кутија цигари на улица. Наспроти тоа, кога никој нема да го гледа, ќе собере некоја таква фрлена кутија од улица и ќе ја пренесе во најблиската корпа за отпадоци.
И кога навистина „не оди“, ќе излаже ако треба, ама ќе каже дека и во неговата земја убаво се живее.
И ќе знае каде припаѓа. Затоа што тој самиот, неговата душа, неговото битие е неговата земја. Тој Е неговата земја !
Таквиот човек НИКОГАШ нема да каже дека не му треба ЕВРОПА. Затоа што тој самиот Е Европа !
На вистинскиот патриот, европските стандарди се веќе негови стандарди, затоа што вистинскиот патриот одамна живее европски !
А кои се тие стандарди ?
Самонаречените патриоти често знаат да кажат: „Европа е против бракот!“, „Европа е против семејството!“, „Европа е против вистинските вредности!“…
А кој го кажа тоа?
Додека постои човештвото, ќе постојат луѓе ЗА и луѓе ПРОТИВ. И за арно и за лошо. Ги има од најмалото македонско селце, до најголемата европска престолнина. Ама што со тоа? Зарем тоа ни дава за право да извлекуваме генерални судови?
Да се сакаме и почитуваме!
Да го сакаме и почитуваме нашиот ближен!
Да ја сакаме слободата на мислата и говорот!
Да ја сакаме правдата!
Да ја сакаме демократијата!
Но, не онаа демократија која ни дава права, а не бара одговорности. Туку демократија каде што секој поединец од „демосот“ многу внимателно и одговорно ќе се однесува, за уште поодговорно да владее, а сѐ со цел заслужено да си ги добие своите права кои од таквото однесување и владеење неминовно ќе произлезат. Тогаш, можеби и ќе знае што да прави со нив…
Тоа е вистинскиот демократизам.
Тоа е вистинскиот патриотизам.
Тоа е вистинскиот европеизам.
Дарко Џорлев е адвокат. Живее и работи во Штип.
Текстот е личен став на Авторот.
