„Шарената револуција постигна многу, затоа што ја покажа вистинската слика на ‘Шарена Македонија’, односно, на нејзините граѓани кои без разлика на нивната политичка, етничка, религиозна и родова припадност се одважија и неуморно протестираа секој ден, четири месеци, за конечно да се отвори патот, нашите деца да можат живеат во една нормална, цивилизирана и просперитена земја, наспроти денешниот темен вилает во кој живееме!“, изјави за ЦИВИЛ Медиа, Игор Поповски – Жискар, учесник на Шарената револуција и синдикален активист
„Денеска ја одбележуваме првата годишнина од серијата протести на Шарената револуција кои спонтано избувнаа преку повици на социјалните мрежи, на 12 април 2016, поради безобзирната, срамна и противуставна одлука на претседателот на Република Македонија, да аболицира 56 лица, меѓу кои и највиновните за она што се случува во земјата во последната деценија. Таа одлука беше во насока да ги ослободи лицата осомничени за криминалните дела, кои се предмет на истрага на Специјалното јавно обвинителство, а работата на оваа институција да ја направи беспредметна. Затоа, протестите симболично започнуваа секој ден во 18 часот, токму пред канцеларијата на СЈО“, ни изјави активистот Поповски.
„Шарената револуција е, всушност, кулминација на бранот незадоволство и гнев на граѓаните од клептократско-тоталитарната власт која владее со Македонија веќе еднаесет години и ја претвори земјата во заробена држава, каква што е окарактеризирана и во извештаите на ЕУ. Овој бран практично се засили во последниве две и пол години, почнувајќи од студентските протести кон крајот на 2014, преку протестите за одбрана на ГТЦ и протестите на хонорарците, се до протестот на 5 мај 2015, кој особено треба да се истакне затоа што скопјани крвнички беа тепани од полициските специјалци, припадниците на ЕБР, до масовниот граѓански протест, одржан на 17 мај 2015“, изјави Поповски за ЦИВИЛ Медиа.
„Шарената револуција донесе неколку промени, но битно е дека се разбуди граѓанска свест и дека претседателот Ѓорѓе Иванов ја повлече аболицијата. Во Шарената револуција имаше доста различности, шареноликост, различни знамиња и тоа заедништво се одрази и за време на изборите, кога за првпат, етнички Албанци гласаа за македонска партија“, изјави за ЦИВИЛ Медиа, граѓанскиот активист, Замир Мехмети.
Професорот д-р Бранимир Јовановиќ, една од жртвите на полициското насилство за време на протестите на скопските улици, минатата година, во освртот за Шарената револуција, една година потоа, во „Призма“ напиша дека „протестите лани беа шарени, не само заради боењето на спомениците и заради знамињата во разни бои. Беа шарени во својата суштина, зашто на нив имаше луѓе со разни идеолошки убедувања, од различни политички партии, од различни националности и какви било други припадности. Протестите сега се црвено-жолти. На нив доминираат македонски знамиња, пред сѐ она од Вергина. Демонстрантите се речиси целосно блиски до ВМРО-ДПМНЕ, а етнички малцинства речиси и да нема. На протестите редовно се пее против ‘клетите Шиптари’ и се скандира ‘чиста Македонија’… Тоа се тие две Македонии. Едната, во која луѓето слободно прават што сакаат, другата во која луѓето се сведени на партиски послушници кои мораат слепо да ги следат наредбите на Пастирот. Едната, во која граѓаните се борат против криминалите и за владеењето на правото, другата, во која луѓето се третирани како месо кое треба да ги брани криминалите на своите лидери. Едната, во која различните бои се надополнуваат и засилуваат во совршена хармонија, без да се претопуваат во едно. Другата, во која сите бои се претопуваат во црвено-жолтата комбинација, во која државата е главна, а единката – небитна’.
Во тој контекст, еден од шарените револуционери кој беше меѓу најзастапените на социјалните мрежи, Замир Мехмети, за ЦИВИЛ Медиа, изјави: „За разлика од денешните ултранационалистички и шовинистички протести, каде што се скандира ‘Чиста Македонија’, во Шарената револуција имаше почитување и разбирање за сите етнички, верски или други заедници. Во овој момент, имаме кристално чиста ситуација, во која се знае кој е победник и кој треба да состави влада, меѓутоа нормалното – стана ненормално. Сега, ситуацијата не смее да излезе од контрола и граѓаните кои беа дел од Шарената револуција треба да бидат стрпливи и да не излезат на улица“,
На прашањето што постигна Шарената револуција, Поповски ни изјави дека одговорот би можел да биде – многу и малку.
„Малку, ако се спореди квантитативно – колку од барањата на Шарената револуција беа исполнети, а колку неисполнети. Ќе наведам еден драстичен пример, чии последици нè засегаат и загрижуваат денес. Иванов ја повлече аболицијата, но не поднесе оставка, напротив, тој донесе уште една противуставна одлука да не го додели мандатот на оформеното и „сертификувано” парламентарно мнозинство, по изборите од 11 декември 2016, што заедно со целосната блокада од парламентарно малцинство на изборот на претседател на Собранието и изборот на новата Влада, ја втурна земјата во многу подлабока институционална и политичка криза, во споредба со онаа лани. Другото ‘малку’, е тоа што не успеавме да ја претвориме Шарената револуција во едно движење кое ќе претставуваше коректив и константно предупредување за секоја идна власт во Македонија, да не се осмели никогаш повеќе – ниту да размислува да воспостави ваков авторитарно-клептократски режим во нашата земја. Можеби овој неуспех се должи на централизираниот начин на организирање на протестите и на неинклузивноста во донесувањето на одлуките и барањата, за разлика од начинот на организацијата на францускиот пандан на Шарената револуција – „Nuit debout”, смета Поповски.
Според професорот Јовановиќ, „криминалците не се праќаат самите себеси в затвор. Во ситуација кога државата е заробена, власта мора да се земе, а не да се добие. Доколку ја научивме последнава грешка, има надеж…“
Според соговорникот на ЦИВИЛ Медиа, Поповски, „Шарената револуција, од друга страна, постигна многу, затоа што ја покажа вистинската слика на Шарената Македонија, односно, на нејзините граѓани кои без разлика на нивната политичка, етничка, религиозна и родова припадност се одважија и неуморно протестираа секој ден, четири месеци, за конечно да се отвори патот, нашите деца да можат живеат во една нормална, цивилизирана и просперитена земја, наспроти денешниот темен вилает во кој живееме. Оттука, духот на Шарената револуција е неуништив и ние нејзините чинители сме тука и порачуваме: ‘Борбата продолжува!’“, дециден е Поповски.
ЦМ