„Навистина сум почестена со признанието ‘Македонски сенатор’, кое во име на Светскиот Македонски конгрес, во Скопје ми го врачи неговиот претседател Тодор Петров. Ова, најголемо македонско признание во светот за животот и делото на Македонците и пријателите на Македонија и македонскиот народ, за мене претставува не само вреден знак на пријателство, туку и признание за нашето меѓусебно разбирање и поддршка“, се пофали Маријана Петир, хрватска претставничка во Европскиот парламент. Веста која сама ја пласираше изминатата недела, медиумите во Хрватска ја пренесоа „здраво за готово“, без никакви потпрашања, прифаќајќи го тврдењето за „најголемото македонско признание“.
Но, порталот lupiga.com, го проблематизираше доделеното признание, во текстот чии делови ги пренесуваме.
„’Најголемо светско македонско признание’ или потполно безвредна плакета? Што навистина доби Маријана Петир и кој е всушност, Тодор Петров, личноста која и ја врачила оваа плакета, се обидовме да дознаеме од угледни интелектуалци од Македонија.
Претседателот на ЦИВИЛ, македонска невладина организација за човекови права и слободи и врвен познавач на македонската политичка состојба, Џабир Дерала, за читателите на Лупига објаснува зошто не треба да се импресионирани од гордите интерпретации за тоа дека се работи за „најголемото македонско признание“.
„Наградата со која се фали госпоѓа Петир, благо речено, е безвредна, колку што е всушност, и самата организација која ја доделува. Светскиот Македонски конгрес е организација на чие чело човекот кој е познат како хистеричен и радикален националист. Истовремено, тоа е и организација која немаше проблем да спроведува валкана пропаганда и работни задачи за поранешниот премиер Никола Груевски, веќе и правосилно осуден за сериозни коруптивни и криминални дела. Наградите од овој тип не говорат ништо добро за оние личности кои таква награда би прифатиле“, вели Дерала.
Македонската новинарка Кристина Озимец, инаку претседателка на Платформата за истражувачко новинарство и анализи, на нашето прашање каква тежина има наградата со која се фали европарламентарката Маријана Петир и дали навистина е тоа најголемото македонско признание, одговори низ насмевка, со контра-прашање – „најголемо признание?“.
„До вашето јавување, јас, за оваа награда никогаш не сум чула. Сум чула дека постои таа невладина организација за иселеници и таа, како и секоја друга невладина организација, има право да доделува некакви признанија на личности за кои смета дека се заслужни за такво признание. Но, тоа едноставно, не се најголемите македонски признанија, ниту пак се поврзани со некаква службена институција или престижна организација која би организирала вакво прогласување“, ни рече Озимец.
Нашите соговорници ги замоливме и на нашите читатели подетално да им го опишат Тодор Петров, кој во македонската јавност се перцепира како верна сенка на Никола Груевски. Тој во 2009 година дури се кандидираше во неговата партија, ВМРО-ДПМНЕ, за претседателското место.
Петров никогаш не отстапил од своите радикални националистички ставови, од самиот почеток кога се појави на политичката сцена во раните 90 години, тврди претседателот на ЦИВИЛ.
„Отсекогаш бил ревносен националист, но затоа, својот радикализам непречено го комбинира со профитабилни зделки со националистичките влади на ВМРО-ДПМНЕ, а имаше и прилично добар успех во собирање на финансиски средства од националистичкиот дел од македонската дијаспора. Неговите настапи и пропаганда често се полни со изразит говор на омраза, а беше и активен поборник на идејата за размена на население и територии за време на воениот конфликт во Македонија во 2001 година“, накратко сумира Дерала.
Петров во Македонија доби значајно медиумско внимание како почитувач на Андон Јанев – Ќосето, повеќекратен убиец од првата половина на дваесеттиот век, во служба на македонското националистичко движење околу организацијата ВМРО. Оваа контроверзна историска личност доживеа своја рехабилитација во време на владеењето на Никола Груевски, па не е ни чудно што доби и споменик во состав на апсурдниот мегаломански проект „Скопје 2014“ чиј гласен заговорник беше токму Петров.
Со доаѓањето на социјалдемократите на власт, споменикот на Ќосето беше отстранет, а Петров, во знак на протест, под празниот постамент запали свеќа. Понатаму, пред две години е забележан и напад врз Петров во населбата Бутел во Скопје, предводен од албански член на општинскиот Совет. Нападот се случил заради поставувањето на голем крст на влезот во населбата.
Од активностите на Светскиот Македонски конгрес се истакнува нивниот крајно цврст став против промена на името на Македонија, па дури и преговарањето околу истото го наркуваат „злосторство против човештвото, геноцид над македонскиот народ и предавство“. Во ист дух СМК повикува на бојкот на претстојниот референдум за Договорот со Грција околу името.
И додека соседите ги прозиваат за нацистички однос кон Македонците, истовремено, за прашањето на референдумот соработуваат со екстремно десничарските организации, како „Тврдокорни“ или верското движење „Христијанско братство“.
Што се однесува до односите кон најголемото, албанско малцинство, систематски ја шират омразата кон нив, тврдејќи дека пописот на населението е измама и дека ги нема во толкав број. Целта е намалување на влијанието на Албанците во државната администрација.
Треба ли да не чуди поврзаноста на овие организации со Маријана Петир, чии јавни настапи, меѓу другото, знаат да добијат и други титули како „Хомофоб на деценијата“, „Женски Степинац на 21 век“, „Најпримерна жена“ – натпревар за сервирање на маса, или дури и марширачка на „Од за живот“ и тоа во друштво на осудениот воен злосторник Дарио Кордиќ, чија најмлада жртва беше тримесечно бебе.
Во однос на светогледот, не е чудно што Петир пронашла свои истомисленици токму во владата на Никола Груевски и неговите поддржувачи…“
Текст и фотографија: lupiga.com
Превод: Маја Ивановска