ДРАГАН МИШЕВ
Еве веќе 9 месеци како трае 72 часовната руска „специјална операција“ во Украина. Девет месеци руски воени злосторства, девет месеци гранатирање и уништување на цивилни објекти и инфрастуктура, девет месеци грозоморни слики од убиени цивили, меѓу кои и деца, силувања, ограбувања, масовни гробници, ќелии за мачење. Но и девет месеци херојски отпор на Украинците.
Иако, според сите релевантни извештаи кои ги пренесував уште пред почетокот на руската агресија врз суверена Украина, нападот беше сосема извесен, дури и точниот датум беше предвиден, во растојание од неколку денови, сепак , уште една мала искра надеж тлееше дека сепак такво нешто нема да се случи. Во 21 век една држава да нападне друга суверена независна соседна држава, невозможно е, ма дајте ви се молам. Па зарем е тоа можно…
За жал, излезе дека сепак е можно, особено кога таа држава е Русија, која ја предводи токму (нетокму) Владимир Путин.
Шок… Втората армија во светот ја нападна малубројната и слабо вооружена украинска армија. „За 48 до 72 часа ќе го освоиме Кијив“, трубеа агресорите со големи латинични букви Z ( остаток од свастиката откако другиот дел го украле корумпираните руски политичари и воени добавувачи) на своите униформи и возила.
И навистина, на почетокот стигнуваа извештаи дека руските агресори кратко време навлегоа во предградието на главниот град на Украина. Но, дотука било…
Оттогаш па наваму, Украинците се во постојана офанзива да ги потиснат руските агресори. Искрено, истото го насетив уште за време на херојскиот отпор на гарнизонот во Азовстал, кого не можеа да го совладаат со недели руските трупи, потпомогнати од платениците на чеченскиот господар на војната, Кадиров. Ги ангажираа доволно долго руските војници подалеку од Кијив, по што дојде до пресврт во војната и тргна операцијата на протерување на путиновата армија од околината на главниот град , а сега веќе и од цела Украина.. во моментов Русите стравуваат од украинска офанзива за ослободување на Крим, и со право. Начинот на кој што ја изведоа деокупацијата на Харкив и Херсон, сега веќе опремени со модерно западно оружје, е импресивен.
За целото време на пренесување на информациите од украинското боиште, со посебен акцент на одбраната на Украина и целиот слободоумен свет од руската воена агресија, при тоа потенцирајќи ги цивилните жртви и кршењето на човековите права во оваа неиспровоцирана војна, не ствнуваа нападите од овдешните путинољупци, кои не можат да преболат дека не им се остварија сеирџиските планови за пад на Украина, апсење на Зеленски и устоличување на нивниот „возљубен“ Путин како цар на возобновената руска империја…Она што особено боли, е нивното ликување на туѓата несреќа, човечките и материјални жртви, повици за уште пожестока руска делување, па дури и барање „братот“ Путин да употреби нуклеарно оружје. А ставањето насмеани емотикони на вести и фотографии на убиени деца… е тоа навистина покажува во колку очајна состојба се наоѓаат овие наши рашисти.
Со надеж дека барем малку придонесов за разбирањето на вистината во војната во Украина, и дека војната ќе заврши во скоро време, останувам на браникот на човековите права, слободата и демократијата , исто како и предходниве тегобни девет месеци, во кои известувајќи за оваа безумна руска агресија врз Украина, целосно се соживеав со страдањето на храбриот украински народ.
Слава Україні! Все буде Україна!