Жена ми беше во и околу Собрание тој ден.
Оваа реченица треба да ви е доволна за да разберете колку ми беше страв, колку бев уплашен и гневен, спремен на се’.
Знам дека има многумина кои за жал се чувствуваа исто како мене, знам дека гледавме снимки на 30 различни портали и лајв стримови да видиме дали е се во ред.
Кога видов како ја влечат Шеќеринска за коса, првата помисла ми беше, да не тргне на полошо и втората, за мажот нејзин, за нејзините дома, да ја гледаат така беспомошно на телевизија, без разлика кој човек си, инстинктот за заштита е посилен од било што.
Не само овие злосторници кои се вчера уапсени, не само тарчуловски, не само богдан и не само чавков, многу уште треба да се уапсат и затворат.
Не можам да ви го објаснам чувството кога се се заврши, кога ми рече Арбана, дојди земи ме.
А татко ми ме погледна и ми кажа „Не застанувај за никого“
Пред собранието блокади, кружев преку Рамстор да дојдам до уличката која секако беше блокирана од полицијата, таму еден млад џандар ми рече со голем страв во гласот „НЕ СМЕЕШ ТУКА ДА БИДЕШ “ држејќи се за пиштолот.
„Во ред е, ќе продолжам“ реков и веднаш отидов подолу на паркингот ја оставив колата, тргнав пеш целиот напуван преправајќи се дека сум дел од демонстрантите а во срцето страв, да не ја препознаат на улица, заради нејзината телевизија, националност, да не и направат нешто.
Моите панични напади беа помножени со 999.999 и споени со гневот, во тој момент најлошите работи ми дојдоа на ум.
Ако и се случи нешто, Господ нека им е на помош на сите си реков во себе.
Ја видов, конечно, ја гушнав силно и и кажав да влезе во колата , за да бидам сигурен дека е безбедна, и купив јадење од Чаир, таа немаше ништо јадено од стравот за колегите, за себе, од демонстрантите кои извикувале „ШИПТАРИИИИ“ и тропале по вратите на телевизијата, стравот да не влезат и таму. Ова го знам од други места, таа ништо не ми кажа затоа што знаеше дека ќе одам таму.
Возејќи кон дома се чувствував како да сум во воена зона, насекаде страв и нетрпение, градот обвиткан со облаци од гнев, мојот роден град… Дали моето Скопје стана воена зона?
Тоа ми беше во умот, зборовите на татко ми и среќата дека е до мене, безбедна.
ЦИВИЛ Медиа ја преобјавува оваа содржина по повод 27 април, една година откако пратениците на актуелната власт беа нападнати во Собранието на Република Македонија.