„Втора фаза на сценариото е почеток на нивна верзија на Шарената револуција. Паф! – се распрсна наративот, но не заради големите медиуми со национална фреквенција, туку до јавноста, сепак, стигна вистината, по некои „обиколни“ патишта, поточно од дел од интернет медиумите. Не се најде доволно убедлива замена за наративот и со тоа да се направи копија на студентските протести од времето на Груевски, што во тоа време, се разбира, не беа поддржувани од мејнстрим медиумите“, пишува Љубомир Костовски во анализата „Борба за затворено општество: Медиумски простор со еднонасочна идеолошка радијација“.
„Фактот дека тој ситен собир пред МОН се растури во мигот кога министерот за образование ги повика водачите на студентите кои извикуваа „оставка, оставка“. Немаше инструкции што понатаму, сѐ беше толку синтетички креирано. Во попладневните вести само на ТВ Телма можевме да слушнеме барем една јасна реченица со која се објасни како заврши спектакуларно најавуваниот студентски бунт (постарите читатели ќе речат „како бугарски Парламент“), но веста генерално се одбегна. За да не остане оваа неуспешна капсула во форма на дефинитивен пораз се потврди на Канал 24 кој покани двајца од организаторите да ги чистат дамките од нивната авантура пред МОН. А потоа, се фрли лопатата на заборавот врз настанот.
Сѐ е ставено во функција на сопирање на процесите на евроинтеграциите со изнаоѓање на „решенија“ по националистички клуч. Едно затворено општество мора да остане како такво. Само поединци од кремот ќе можат да излегуваат надвор, за да ги следат сметките во странските банки. Хм, па и тоа сега ќе им оди потешко“, вели Костовски.
Борба за затворено општество: Медиумски простор со еднонасочна идеолошка радијација