Во текот на викендот и денеска во рубриката Слободна пишуваат неколку автори, на неколку актуелни и исклучително интересни теми.
„Навистина мислев дека оваа “дилема” дали сте за Русија или за Америка е многу одамна затворено прашање, но очигледно некој како да е платен да ја отвора. И тоа секогаш кога е Македонија пред историска одлука.“, пишува Љубиша Николовски во колумната Пендаровски да каже кои партии и личности соработуваат со руските служби.
Авторот Тони Поповски во колумната „Изгубени во преводот, пронајдени во рајот или пеколот“, се осврнува на учеството на академик Катица Ќулавкова на протестите против носењето на законите за родова еднаквост и матична евиденција, во организација на МПЦ-ОА.
„Како истакнат филолог, Академик Ќулафкова освен што укажува дека англискиот збор gender погрешно е преведен како род, би било коректно да понуди алтернативен превод. Тоа наместо „родова“ може да биде „еднаквост на сите видови или типови луѓе“, но дали формата во овој случај е навистина позначајна од суштината, односно дали е човечно и христијански, едните да сме по еднакви од другите?“.
„Дијаметралните спротивни ставови помеѓу политичките партии можат да предизвикаат предизвици и пречки за формирање на стабилна влада. Вакви спротивни ставови можат да резултираат во политичка парализа и блокада на процесот на одлучување. За да се формира стабилна влада, потребно е да има доволна сличност во ставовите и спремност за компромиси и колаборација помеѓу политичките партии.“, пишува меѓу другото авторот Назми Абдурахмани, во анализата „Слонот во стаклената соба – Политичка криза која не се решава со избори“.
„Бидејќи нам, како на политичка култура, од оние кои управуваат со земјата до „управуваните“ (граѓаните, фирмите, организациите, итн.), ова ни се чини сосема природно – како да се владее ако не со носење и спроведување закони? Не постои концепт дека управувањето (governance) со институции и држава може и треба првенствено да се потпира на добри пракси, па вештини на управување (споредливи со менаџмент), та дури на крај со пишување и спроведување закони.“, посочува авторката Катерина Колозова во колумната „Коренот на авторитарниот ум: Високото образование во Македонија“.
„Историјата е, барем во денешниот контекст, голема ироничарка за оние земји кои се „тројански коњи“ на Русија. Ние, фала му на Бога, не сме дел од таквите коњи, барем што се однесува до актуелната и доминантна политика во земјава. Ама тоа не значи дека такви „тројански коњи“ на Путин не дремат (и повремено урлаат!) во нашата опозиција.“, пишува авторот Ненад Јовановиќ во колумната „Авторитетот на Путин е разнишан, Зеленски ја добива војната?!“.
Д. Т.