Видеото на граѓанската новинарка Даниела Мирчевска објавено на сајтовите на ЦИВИЛ на 13 октомври 2017 година, од возилото на итна помош кое е заглавено на паркингот на Клинички центар, четири месеци подоцна, сѐ уште ја бранува јавноста, но од институциите ни глас. Тој прилог на граѓанската новинарка и активистка е уште еден доказ дека граѓанското новинарство е секогаш најблиску до настаните и ги исполнува потребите на граѓанките и граѓаните за навремено информирање од местото на настанот. Веќе одамна, благодарение на граѓанското новинарство, не мораме да ги чекаме медиумите да реагираат. Тие, како и институциите, се бавни, неефикасни и корумпирани.
Неколку портали, кои арогантно ја негираат важноста на граѓанското новинарство, но истовремено ги користат прилозите и ги кршат авторските права на граѓанските новинар(к)и кои не се анонимни, деновиве го преобјавуваат ова видео, со повеќе четири месеци задоцнување, односно тогаш кога ним им одговара.
Видеото е објавено е на 13 октомври, но тогаш порталите го игнорираа овој јасен и гласен повик да се реши овој проблем кој секојдневно го загрозува животот на пациентите на најголемата државна клиника во земјата. Видеото е наградено со прва награда во редовните двомесечни наградни циклуси на ЦИВИЛ, со проектот Граѓански објектив, на 22 декември 2017 година. И тогаш порталите ја игнорираа поканата за овој настан.
Тогаш, авторката на ова видео, Даниела Мирческа, сведочеше пред камерите на ЦИВИЛ Медиа за загрозувањето на животот на детето на паркингот на Клинички центар, кој го регистрираше со камерата на својот мобилен телефон.
Потресната реакција на докторката одговорна за детето не ги остави рамнодушни сите оние кои го погледнаа видеото. Жестоките реакции на социјалните мрежи не стивнуваат. Но иако видеото предизвика бурни реакции од јавноста, институциите сѐ уште молчат. Сообраќајниот хаос во клиничкиот центар е секојдневие, а ниту директорите, ниту Паркинзи на Град Скопје под чија надлежност се паркинзите во кругот на клиниките, немаат слух за решавање на проблемот.
Вработените на клиниките велат дека не ретко овој проблем ги чини пациентите живот. Пациентите, пак, се снаоѓаат како знаат и умеат.
„Страв ме фаќа од самата помисла дека треба да одам на клиника. Апелите да не се влегува со возила во кругот на клиничкиот центар не го решаваат проблемот. Особено кога се работи за постари и изнемоштени лица, а брзата помош ќе одбие да дојде“, вели К.С. за ЦИВИЛ Медиа.
Таа ја раскажува својата голгота која ја преживеала пред неколку недели.
„Ни дадоа упат за на инфективно за мојот татко кој е во поодминати години и речиси неподвижен. Тргнавме со автомобил бидејќи од брзата помош одбија да го земат, со образложение дека не се такси служба. Најпрво нѐ дочека колона од возила до училиштето „Кочо Рацин“, кои чекаат да влезат на паркингот. Кога конечно стигнавме на инфективна, ни дадоа четири интерклинички упати за различни испитувања на различни клиники. Побаравме количка за да можеме да се движиме низ уличките без автомобил, но добивме одговор дека количката може да ја користиме внатре во клиниката, но не и за да го пренесеме на друга клиника. Се одлучивме за автомобил. Неколку пати дури и свесно возевме во спротивен правец, молејќи се да не дојде некое возило или Брза помош, бидејќи внатре во самиот центар клиниките не се поврзани една со друга. Ако не го сторевме тоа ќе моравме да излеземе од центарот и повторно да чекаме цела колона од возила за да влеземе. Тоа значеше дополнително време кое го немавме, бидејќи бевме ‘итен случај кој веднаш мора да се хоспитализира’ според зборовите докторката на чија врата затропавме последно. Изгубивме драгоцени саати за на крајот да добиеме коментар ‘па што сте чекале до сега’“, вели К.С.
Додека институциите молчат, револтот на граѓаните расте. Тие секојдневно се соочуваат со вакви ситуации, а неретко се случуваат и инциденти.
Маја Ивановска