Белград и Нови Сад се градовите во кои вообичаено застанувам на кратка пауза пред да продолжам понатаму каде и да одам низ светов, што би се рекло прва подолга станица за пауза. Така беше и овој пат, пауза за кафе, пиво, сендвич… пред да продолжиме на патот кој не’ води кон Будимпешта на Зигет фестивалот. Зигет, веројатно е еден од најдобрите музички фестивали на светско ниво. Не сум бил на Гластонбури и Тумороуленд за да можам со сигурност да потврдам дека Зигет е најдобар, но, и без тоа, тој сигурно се вбројува во најдобрите.
Во Будимпешта стигнавме попладнето околу 18 часот.
Се сместивме во хотелот Будимпешта во делот „Будим“. Чекавме да помине овој ден за утре сабајлето во 10 часот да дојде комбето (shutle buss) по нас и да не’ однесе на островот на слободата. На Зигет дојдовме да настапуваме на квалификациите за светско првенство во живи статуи кое ќе се одржи следната година во Архем, Холандија.
По појадокот, утредента, во автобусот се „накрцавме“ сите кои бевме дел од овие квалификации. Тука беа артисти од Португалија со двајца претставници, меѓу кои и Антонио Сантос, по мене еден од најдобрите живи статуи на сите времиња, потоа, Патрик Дафи од Нов Зеланд, ништо помалку од првиов, од Италија, од Украина беа дојдени два актови меѓу кои и оној на Растислав Састин, кој е маестрален перформер, кој патем победи по оценките на жирито и акто весниците, потоа тука беше актот на Мартин Март од Белорсуија, Магионичарот од Словачка, Мајсторот и Маргарите на Сашка и Владо од Србија и ние Театроск со Контрабасот од Македонија.
Стигнавме на островот. По рутинската контрола за пасови и картички на рацете, кои задолжително треба да ги има секој на островот, кое патем е организирано до совршенство, не’ однесоа во базата каде што бевме во наредните седум денови. Место кое го користевме за средување пред настап, одмор, концентрација, хранење итн. Вероника, директорката на секторот за улични изведувачи ни се обрати веднаш по пристигнувањето во базата за добредојде и да ни ги каже строгите правила кои ги почитуваат сите учесници на фестивалот, без разлика во кој сектор настапуваат. Откако дознавме се’ имавме можност да го прошетаме островот и да видиме што се’ има на него.
Шетаме низ островот на слободата, кој речиси и да нема крај, барем на прва така изгледа. Шатори поставени речиси на секој агол, знамиња развиорени од речиси сите земји на светот, млади, насмеани лица шетаат боси по песокот, пеат, јадат, пијат, танцуваат на работилниците по афрички, бразислки, унгарски танци, одат на часови по одење на штули, жонглирање, отворени студија за масирање, за потстрижување, отворени подиуми за танцување преку ден, шанкови преполни со егзотични коктели, со еден збор целата насмевка на светот е дојдена тука на островот на слободата полн со љубов, без предрасуди, со сите можни насоки за почитување на човековите права. Прекрасно изгледа сево ова, прокоментирав на глас. Чекориме и се воодушевуваме, имам чувство како да се отцепивме од реалноста и сме во некој нестварен свет. Пред нас табла со еден куп знаци на неа меѓу кои и оној за main stage. Одиме на main stage, a таму пишува: tonight Lana Del Rei и потоа се подредија под неа: LIam Gallagher (Оаsis), Dua Lipa, KYGO, Arctic Monkeys, Goo Goo Dools, Gorilaz… фантастичен лајн ап, искоментирав, ќе дојдеме да гледаме.
И така седум денови по ред, на една иста улица, поредени едни крај други, десет актови на живи статуи од сите страни на светот со комплетно различни погледи на животот и уметноста, по мене сите до еден, без исклучок, креативни до совршенство, настапувавме секој ден од 16 – 20 часот. За мене тоа беше неверојатно искуство, но, истовремено и провокација бидејќи никогаш претходно не сум настапувал толку блиску во натпреварувачки карактер со никого. Во меѓувреме, меѓусебно станавме многу блиски пријатели едни со други, дури и речиси заборавивме дека ова се квалификации, си помагавме при средување пред излез на настап, си дававме критики, корекции, разговаравме до долго во ноќта за тоа како треба да се развива нашата професија на глобално ниво итн.
Вероника на третиот ден дојде и рече дека комисијата од Архем ќе стигне на последниот ден, а гласањето од публиката почнува на два дена пред завршувањето на фестивалот. Сите од островот ќе гласаат, а може да се гласа и online. На секоја платформа на која настапувавме се поставија пластифицирани листови на кои стоеше името на продукцијата.
Во меѓувреме Милена и јас по настапите трчавме да ги посетиме концертите на: Lana Del Rei, Liam Gallagher (Oasis), Dua Lipa, KYGO, како и концертите кои се случуваа на „помалите“ бини и можам да кажам дека сите беа кој од кој. Фантастични!
Последниот ден дојде и комисијата и веднаш уште во 16 часот почнаа да ги разгледуваат актовите поставени на платформите на кои настапувавме. Не направивме пауза, сакав да не направам некоја непредвидена грешка и затоа останав да работам без пауза. Некаде околу 18 часот почна силно невреме. Сите почнаа да бегаат кон базата. До мене пријде Вероника и ми рече да побрзам, да се засолнам бидејќи се предвидува силна бура. Наспроти мене настапуваше, Антонио Сантос од Португалија. Тој веќе се беше симнал од платформата и се пакуваше. Пријдов до него и му понудив помош да ги однесеме неговте работи заедно кон базата. Јас со мојот контрабас во десната раката и половина од работите на Антонио во левата заедно трчаме кон базата. Почна силен ветер, прашина, дожд, гранки паѓаа врз нас. Стигнавме наврнати во базата, здрави и живи.
Од организацијата ни соопштија дека останатите актови се откажуваат, ќе треба да чекаме до 20 часот за да се затвори online гласањето. Дојде и 20 часот. Не’ собраа сите во една просторија да ни ги соопштат резултатите. Седнавме во круг, а на крајот од собата програмскиот директор на Зигет чита на глас: победници на овогодинешниот Зигет според гласот на публиката и online гласањето, и директни учесници во Архем се Театроск од Македонија. Почнаа да приоѓаат сите и да ни честитаат. Први пријдоа Сашка и Владо од Србија и после почнаа да се редат останатите… во целата возбуда погледнав на часовникот кој покажуваше 21:00ч.
„Брзо облекувајте се сите Arctic Monkeys почнуваат на Main stage за пола саат!“, реков. И сите појдовме на концертот.
Војо Цветановски