„Македонската плурална практика покажа дека нема ништо поважно од власта, макар била таа и локална. И таму има буџети, тендери, профити, кадровски монополи. Секако, има и чесност и посветеност. Но, генерално, мошне е мала довербата кај граѓаните во функционерите, па и овој пат, како и порано, изборот ќе паѓа главно за оние кандидати зад кои силно ќе притиснат моќните партии. И за оние нови и понепознати ликови кои кај партиски неопределените гласачи, а таквите се сè побројни, во предизборието ќе остават впечаток дека совесно ќе си ги извршуваат обврските што им ги налагаат функциите.
Како што отсега се навестува, овој претстоен циклус, локалните избори закажани за 17-ти октомври, на тестот избори, ќе се полага на неколку прашања. Прво, колку граѓаните ќе пројават интерес да излезат на гласање, поточно колку сè уште имаат доверба во експонентите на плуралната демократија, и второ, каков ќе биде нивниот избор, односно, колку гласачите станаа отпорни на лагите, манипулациите, нереалните ветувања. А колку созреале за рационални просуди од понуденото да го изберат најнадежното. Ова посебно, бидејќи на овие избори не се решава за името на државата, на пример, туку за животот во градот, населбата, квартот, маалото.
Но она што годинешниве локални ги прави посебно уникатни и атрактивни е предизвикот предизвикан од не така малиот број граѓански активисти кои рамо до рамо со политичките партии застанаа на стартната линија во трката за локална власт. Истопорени се десетици независни советнички листи. Тие им ја фрлија ракавицата и на партиите и на граѓаните, но пред сè, на самите себе.“
Извадок од анализата на Зоран Иванов “Локални избори 2021: Граѓанските активисти наспроти партиската клиентела“.
Објавено на ЦИВИЛ Медиа, на 4 септември 2021.