Поздрав дечки, до вас што редовно ме читате а не сте ми пријатели.
Знам дека деновиве ви е многу тешко и многу сте зафатени со рапортирање на моите ФБ постови и приватни конверзации, па ве болат прстите од типкање и ушите од слушање, можеби и ме пцуете зад тоа уредите зашто сте се шинале од работа, ама кој ве …, не сум ви јас крив што сте одбрале таква професија. Јас ете сум одбрал да сум слободен, да не рапортирам никому, да го кажам тоа што го сакам и што го мислам секому, макар не и било по волја вам и на тие на кои сте им ги шитнале газињата, макар и да ми ги забраните сите дестинации во светот. Моите постови се јавни, па самите нека си се мачат да си го набават тоа што им треба, нека копираат, преведуваат, не мачете се вие, иако верувам дека ви е тешко да излезете од тој сервилен службенички менталитет. Ве разбирам, но секако, не одобрувам.
Единствено што се надевам е дека премиерот Заев и неговиот министер за внатрешни Спасовски еден ден навистина ќе завладеат со институциите, а не само со канцелариите, па ќе започнат реформа и кај вас, да ве извадат од полувековната удбашка рамка запечатена со груевистички печат, дека ќе научите повеќе да ги почитувате своите граѓани, оние кои во странство ја преставуваат државава во позитивно светло, оние кои го повикуваат светот кон добро а го одвраќаат од зло, дека ќе научите да ги почитувате човековите права и на граѓаните и на оние кои бараат заштита во оваа држава, дека ќе смогнете храброст за вистинските прашања ќе се обраќате до вистинските луѓе и дека нема да соработувате со странските колеги за да им наштетите на угледот и на слободата на движење на своите граѓани. Заборавате, често, опиени од моќта на власта, дека токму вашето име „служби“ доаѓа од служење на граѓаните и на слободата, а не на идеологиите, партиите, политичарите и странските колеги. Слободата на говор и на движење не смее да биде предмет на ваша работа и опструкција, се додека се во рамките на не повикување на омраза и насилство.
Што се однесува до граѓаните кои ќе сакаат веднаш да искоментираат дека не дошол животот во Македонија, им порачувам дека сум трпелив, дека реформите не одат така лесно, дека за 1 година не се поправа штета правена половина век, а посебно таа направена во последните 11 години. Но сепак треба некој од некаде да почне, секој министер од своето место, да се види дека почнало, дека се работи, па секој со својот капацитет ќе го покаже резултатот до крајот на мандатот.
А до тогаш, како и до сега, нашиот глас ќе биде светлото на светилникот за да укажеме на крајните линии за да не се насука повторно бродот на кој сме сите, а слепилото е почесто сопствен избор отколку вроден хендикеп.