Од „Албанската платформа” трубена на сите страни, со помош на Приштина и Тирана дури, пред неколку дена, паднавме на четирите услови на ДУИ, за кои „не се преговара”.
Денес слушаме, дека од четири услови за кои нема компромис, да сме ти спаднале на еден!
Верувам дека на многумина досега им стана јасно она што го тврдеше Младичот со кристалната топка уште на самиот почеток, дека Декларацијата на трите албански партии, која претенциозно беше наречена „Албанска платформа” – е само еден инструмент на ДУИ за неутрализација на изборниот пораз (и на албанската опозиција), како и распределба на вината за бројните неуспеси од минатото, но и од иднина. И тоа не само во поглед на подобрување на правата на Албанците во Македонија, туку општо, вклучувајќи ја тука и вината за криминалното и скандалозното владеење, што ја донесе целата земја и нејзините граѓани во беда.
Платформа, која никогаш немала за цел да биде спроведена сериозно. Платформа, која никогаш не се обидела сериозно да се го поврзе целиот албански политички фактор во Македонија. Да не зборуваме за претставниците на научните и образовните институции, граѓанскиот сектор, интелектуалците и експертите (да, да, постојат и такви), културните здруженија, итн..
Платформа, во која орото го води оној, кој за време на кампањите ветува официјализација на јазикот (или тврди дека го официјализирал), консензуален претседател, една од трите клучни државни функции за Албанците, пропорционален буџет … а потоа заборава сè (како и овојпат) и се задоволува со подароците на анти – Албанецот Груевски, како што еден Индијанец се задоволува кога на белците им дава злато, во замена за – огледалца.
Платформа што е направена во рок од неколку часа, или, во најдобар случај, два – три дена, во партиски кујни и канцеларии, но и во оние на разно-разни служби за „информирање” и пропаганда, не може да биде „Албанска платформа”.
Имам порака за готвачите, но и за сите оние, кои искрено сакаат да се создаде една платформа, или, да се стават на хартија и во план за акција – на достоинствен, аргументиран и реален начин – работите што им припаѓаат на Албанците во Македонија.
Националните платформи не се салати! Тие не се подготвуваат за пет минути, колку за да ги задоволат потребите на дневната политика.
Не дека тој процес кај Албанците не треба да започне што е можно поскоро. Но, тешко дека ќе започне, сé додека кај Албанците во Македонија политиката ја диктираат – садачи на салати!