Стопанствениците, нивни комори или агенти за односи со јавноста ретко се појавуваат во јавноста со изјави и оценки за состојбите во земјата. Се занимаваат претежно со теми од финансиско-економска природа. Зошто и би се занимавале со други теми, правењето пари е нивна работа, нема зошто да се валкаат со други теми. И кога спонзорираат криминални партии и медиуми, тоа е само бизнис, нели?
Неодамна, повторно се пожалија дека државата им должи пари, не им вратила ДДВ, не платила услуги и што не. Бараат државата да им ги врати парите. Дали со тоа можеби мислат на партијата која ја киднапираше државата, а тие платија за таа операција?
Македонските стопанственици очигледно немаат намера да платат за подлиот колаборационизам со криминалната клика која себе си се третираше како држава и повеќе од тоа. Тој колаборационизам ги чинеше луѓето здравје, достоинство и живот. Очигледно, мислат дека луѓето се слепи, глуви и глупави.
Работниците во нивните компании се третираат полошо од животните. Создадоа фирми во кои луѓето гладни доаѓаат на работа, а заминуваат исцрпени и понижени. И благодарни за тоа смешно малку што го добиваат. За тоа време, тие исти стопанственици лобираат за што е можно подобри услови за нив, од време на време „конструктивно“ ја критикуваат владата (читај: бандата) затоа што на странските инвеститори им даваат подобри услови за експлоатација на работничките и работниците.
Описите во романите на Чарлс Дикенс не се разликуваат многу од тажната денешнина во која живеат и умираат македонските работнички и работници. Погледнете ги градежните работници на скелињата на лудачките проекти на Скопје 2014. Текстилните работнички и работници во повеќето фабрики работат по 10-12 часови, шест дена во неделата, а неодамна слушнав дека не им дозволуваат да ја прекинат работата ни за да ги задоволат физиолошките потреби.
Тие исти стопанственици ги спонзорираат валканите политички кампањи и се ортачат со арамиите и фашистите од власта. Прифаќаат услови за услуги кои се вон законот или лобираат за лоши закони кои им одговараат само ним и на ортаците од власта. Учествуваат во наместени тендери, ги спонзорираат само медиумите кои се на списокот на режимот, градат цркви, донираат споменици. А живите луѓе ги газат како да се стари, непотребни предмети.
Бараат пари од државата, а тоа значи од нас. Може. Но, претходно, пред уредно да платиме, треба да ги отворат тендерите и другите зделки со „државата“. Потоа, да видиме како ги третираат своите работнички и работници. После, ќе платиме.