Една наша другарка, со која заедно чекоревме со километри во поворките за демократија, еднаквост и слобода, горда, свесна и добра личност, космополитка и антинационалистка, се минува низ пекол, веќе со години. Нејзиниот живот е исполнет со страв и насилство кое го трпи од маалските насилници. Ја туркаат, ја навредуваат, а неколку пати физички ја нападнале.
Нејзината единствена „вина“ е што е Македонка!
Маалските насилници ја нарекуваат со погрдни имиња како „курва, ороспија, каурка…“. Кога ќе се појави на улица, често ѝ довикуваат: „Сите ќе ве истребиме! Оди си од тука!“, „Ќе те распнеме, каурко! Како оној вашиот, ќе те распнеме и ќе те сечеме на парчиња!“. И така секој ден.
Тоа е секојдневието на оваа жена од етнички мешано соседство, која рамо до рамо со своите сограѓанки и сограѓани маршираше против насилничката и криминалната власт. Никогаш не прашала за етничката припадност на тој до неа во колоните на слободата… Се залагаше и сѐ уште се залага за еднаквост и толеранција. Таа сега е „виновна“ затоа што е Македонка и се плаши за својот живот, а достоинството ѝ го газат со незамисливо грди зборови и постапки.
Откако е натепана последниот пат, не спие во својот дом, во кој израснала и каде што порано немала никакви проблеми.
Според тоа што ми го раскажа оваа другарка, полицијата реагирала, најблаго кажано, многу чудно. Во станица ја третирале како криминалка, како таа да е насилникот. Ѝ го смениле и исказот. Сега се плаши и од нив, полицајците.
За оваа Македонија се боревме? Ова е демократија, еднаквост и слобода?! Да не смее некој што е од различна етничка заедница слободно да се движи на улица? Основните права, правото на живот(!), слободата на движење, сите права ѝ се згазени, а системот очигледно не реагира. Колку вакви случаи има?
На своја кожа сум почувствувал како изгледа дискриминација неброено многу пати низ животов. Затоа, знам како изгледа. Малку е да се каже дека е тешко. Но, токму затоа немам намера да се помирам со ова насилие!
И барам од полицијата, градоначалниците, сите ресори во Владата да го прекинат синџирот на омраза и насилство, да го откорнат националистичкиот коров кој ревносно го сееше претходната власт, а ни оние пред нив не се прославија. Барам од моите сограѓанки и сограѓани да се солидаризираат со секој што е мета на фашисоидните бандити во секое маало, на секоја педа од нашата шарена Македонија!
Убаво сето тоа, закони за јазици, правична застапеност, антидискриминација… Се борам за човекови права и слободи, се борам против дискриминацијата откако знам за себе. Но, ние не сме доволни, лостовите на моќта се на друго место. Токму носителите на одлуки, креаторите на законите и политиките мораат да знаат дека работат за нас, обичните смртници, да живееме спокојно и да не се плашиме додека одиме по улица. Мораат да погледнат околу себе и да се соочат со бруталната реалност во која живееме и да го спречат лудилото на поделбите и насилството.
Ова не се издржува! Не само што не смее да се дозволи, туку мора решително и остро да се казни! И, колку што се виновни овие екстремисти, толку, ако не и повеќе, виновни се медиумите, политичарите и институциите! Мора да го сопрат ова лудило веднаш, сега и без ниедна минута одложување. Денеска мислам да се јавам во МВР.
Oбјавено во Плусинфо. Преземањето на оваа содржина е дозволено под нови услови и само со одобрување од ЦИВИЛ. Контакт: [email protected]
