Пишува: Амб. ЛАРИСА ДИР
Вонредна и Ополномоштена Амбасадорка на Украина во Република Северна Македонија
Во ноќта меѓу 22 и 23 октомври 2025 година, уште еден руски напад со дронови ја погоди цивилната инфраструктура на главниот град. Еден од ударите, кој се случи во мојот роден и омилен Подолски реон во Кијив, ја оштети Големата хорална синагога.
Нападите врз верските и култните објекти станаа системски дел од руската кампања на терор против цивилното население на Украина. Од почетокот на целосната инвазија беа оштетени или уништени стотици цркви, џамии, синагоги и други свети места низ целата земја: повеќе од 640 верски објекти со различен степен на разурнување, од кои 53 се целосно уништени. Најголемите загуби се регистрирани во регионите каде што се водат борбени дејствија — Донецк, Луганск, Харкив, Херсон и Кијив.
Разурнувањето е само еден аспект на агресијата. На привремено окупираните територии русија систематски ги прогонува верските заедници: конфискува имот, убива и апси свештени лица, ја забранува нивната дејност и ги принудува да преминат под контрола на кремљовските структури.
Кремљ ја користи религијата како инструмент на хибридна војна. Руската православна црква стана дел од агресивната државна политика на рф.
Спојувањето на руската црква со агресивната политика на кремљ претставува предизвик за самите христијански вредности.
Како може некој да го следи Христос, а свесно да убива луѓе!? РПЦ ја поддржува и проповеда „света војна“ против Украинците. Но геноцидот не може да се оправда со никакво мото.
Злосторството е злосторство.
Русите можат да создаваат теории и лажни објаснувања за да го оправдаат злото – актот на агресија – но руските ракетни напади врз болници, детски градинки, или врз обични луѓе на улиците и патиштата се кредо на човекомразие.
Оној што го прифаќа ова кредо, нема ништо заедничко со христијанството.
По окупацијата на дел од украинските територии, рускиот патријарх воведе во богослужбата на РПЦ специјална молитва „за победа на русија во Украина“, која стана „симбол“ на спојувањето на црквата со воената пропаганда на кремљ и идеолошко оправдување на агресијата. Поголемиот дел од православните цркви во светот ја оценија оваа молитва како ерес.
Секоја форма на легитимизација или заедничко учество со претставници на рф во верски активности на окупираните територии фактички служи како инструмент на пропаганда на агресорот. Таквите дејствија — дури и под маската на „мирни“ или „духовни“ иницијативи — ѝ овозможуваат на русија да прикажува лажна „нормалност“, да ги оправдува репресиите и да ги шири своите наративи што ја легитимираат војната. Заеднички богослужби или јавни настани со претставници на руските власти или нивните контролирани структури претставуваат индиректна поддршка на теророт и кршење на меѓународното право.
Меѓународното хуманитарно право јасно ги штити верските и културните објекти како дел од духовното и културното наследство на човештвото. Нападите врз цркви, манастири, синагоги и џамии не се случајни штети, туку намерни акти на уништување со политичка и симболична цел. Светот мора не само да гледа, туку и да дејствува: да ги ограничи можностите на агресорот да ја финансира војната, да ги засили санкциите, да ги гони виновниците и да ги заштити цивилните и култните објекти.
Секој избор што го намалува притисокот врз рф или ѝ дава легитимитет — вклучително и во верската сфера — е фактички поддршка на теророт и геноцидот против Украинците.
Очигледно, потребно е да се има Божја милост и благодат за да може човек да го избере доброто и љубовта, а не злото — и да знае да ги разликува едното од другото.
Специјално за ЦИВИЛ МЕДИА.
Фото извор: Амб. на Украина
