ДЕХРАН МУРАТОВ
Гувернерот Трајко Славески истакна дека е мизерно да го прашуваат и да се прават споредби со неговата плата од 3.000 евра и минималната плата на работниците од 400 евра. Но, не е мизерно кога се спротивставуваше да се покачи минималната плата на работниците.
Наместо да е поборник сите да имаат високи плати за да имаат достоинствен живот, тој ги „охрабрува“ граѓан(к)ите дека не е срамота да работат по 2-3 работи. Прашањето е ако работат по цел ден, кога ќе имаат време да живеат и евентуално да формираат семејство?
Она што ми падна на ум по оваа изјава на Гувернерот, која за многумина звучи навредливо и недостапно од реалност граѓаните да работат по 2-3 работи за да (пре)живеат, е стихот од „Денови“ на Кочо Рацин:
„Денови ли се – денови
аргатски маки големи!Стани си утре порано
дојди си вечер подоцна,
наутро радост понеси
навечер тага донеси –ај, пусти да е, пуст да би
останал живот кучешки!
Додава, дека имал 40 години работен стаж па му следуваа некакви додатоци. Меѓутоа за разлика од него, илјадници граѓани исто така имаат по 30-40 години работен стаж, но немаат исти привилегии и додатоци, коските ги болат од кревање цигли, мешање малтер, стоење на скеле со една нога во гроб, прстите и р’бетот ги боли од машината за шиење, да не зборам за пазарџиите кои на ладно/топло седат по цел ден надвор за да извадат парче леб…, но тие траба да бидат среќни дури и минимална пензија ако добијат.
Вели – „никој не ме прашува за гладувањето во Запад (САД) додека студирав, со само 500 долари стипендија…“.
Тажно.
Колку ли само граѓани има кои денеска гладуваат во државата. Колку ли само деца немаат ниту тетратка, ниту патики, ниту ужинка… додека одат во основно училиште, воопшто да не правиме муабет за факултет, или студирање во странство.
Славески направи споредба дека има директори што земаат по 10 илјади евра плата, па со неговите примања од околу 3.000 евра нема да потпадне под влијание. Или со други зборови – нема да прифаќа мито.
Колку за потсетување, пред неколку години струшкиот градоначалник Рамиз Мерко кога си набавил луксузно „ауди“ додека Општина Струга тоне во долгови, истакнувајќи дека „не е во ред обични граѓани да возат луксузни автомобили, а тој како градоначалник да вози „фиќо“.
Тоа се тие ликови кои не ги гледаат потребите на обичните граѓани, дали од затемнатите стакла на луксузните службени возила или од розевите наочари што ги носат?!
Како и да е, граѓаните им ја даваат довербата на политичарите. Можеби во иднина ќе имаме функционери кои ќе имаат допир со реалноста, па нема да нè убедуваат дека имаме подобар животен стандард и куповна моќ од десетина држави во ЕУ, дека во многу земји не може да се купи „кафе за 50 денари“!
Граѓаните заслужуваат функционери кои не само што ќе зборуваат за достоинство, туку ќе го живеат тоа секојдневно. Затоа, време е за политичка отчетност и емпатија што не завршува на хартија.
Текстот е личен став на Авторот.
