ДРАГАН МИШЕВ
Следејќи ги слоганите на кампањите на политичките партии кои стојат зад кандидатурите на Силјановска – Давкова и Ванковска во трката за претседател на Република Северна Македонија, во кои едните сакаат да ја направат Македонија повторно горда (некако им се споило името на кандидатката со прафразата од слоганот на омилениот им Трамп „Make America great again“) а другите со својата кандидатка ќе го враќаат достоинството на нацијата, пред очи ми се појавува сликата од двете кандидатки, тогаш како членки на професорскиот пленум, како гордо и достоинствено треперат како возбудени тинејџерки при пристигнувањето на тогашниот премиер, сегашен бегалец во Будимпешта, Никола Груевски.
„Немаме ништо суштински против вас“, му се правда Ванковска на Грујо, додека Силјановска-Давчева, со блага насмевка сервилно клима со главата и трепка со очите во знак на сложување со констатацијата на колешката (за што подоцна од истиот премиер ќе добие повеќе бенефиции, меѓу кои и членство во управен одбор за синчето), по што со задоволство го прифаќаат тајмингот кој така ноншалантно им го одреди пастирот од ракав, изполнувајќи им ја желбата да ги однесе на средба во Собрание наместо на неутрален терен во хотелска сала (небаре законодавниот дом му е дедовина, спротивно на неговите ингеренции кои завршуваа до капијата на кичерајското здание на Илинденска ББ).
А само минутка предходно, професорката Ванковска, во отсуство на тогашниот премиер, се силеше дека се тука да се конфронтираат.
„Веома врло“ гордо и достоинствено.
Дополнително, да потсетиме на нивните демократски капацитети, кога претходно, во време грујово, двете кандидатки, гордо и достоинствено, беа меѓу најгласните поддржувачки и апологети на упадот во А1 и затворањето на телевизијата.
А за гордиот и достоинствен однос на лидерите на политичките партии кои ги кандидираа двете кандидатки, кои во кампањата ги користат како мечки на панаѓур, во некоја друга прилика.
Текстот е личен став на Авторот.
