ЏАБИР ДЕРАЛА
Добро е да се запомни денот кога почна расплетот на драмата што ја предизвикува вмро-дпмНЕ во обидот да дојде до власт, под лажниот изговор дека го бранат македонскиот идентитет.
Предлогот на владата за уставни измени стаса во парламентот (комисија за уставни прашања). Првиот ден од расправата го одбележа остра спротивставеност меѓу презентацијата од проевропскиот премиер Ковачевски наспроти вмро-дпмНЕ кои ни малку не отстапуваат од својот црн вокабулар и обвинувањата за предавство.
Кои се трите главни поенти за денеска?
Прво: Нови шест заедници во Уставот, нема никакво загрозување на македонскиот идентитет
Во Уставот се додаваат уште шест заедници – бугарска, хрватска, црногорска, словенечка, еврејска, и египќанска. Нема – ама баш никаква – опасност за загрозување на македонскиот идентитет. Обратното тврдење е апсурдно.
Впрочем, не е никаква новост – идентитетот на Македонците е заштитен и со низа други претходни одлуки, спогодби и процеси кои ги поведе уште експремиерот Зоран Заев, а ги продолжи, па и засили владата на актуелниот премиер Ковачевски.
Второ: Уставните измени се победа на европската ориентација на земјата
Со уставните измени ќе се оневозможат злонамерните потези на бугарската политика. Обратното е поддршка за бугарската блокада и оддалечување на земјата од ЕУ патеката. Уставните измени се победа на европската ориентација на земјата. Обратното е изолација.
Ова е одлична шанса за Северна Македонија да го исполни децениската заложба – зачленување во ЕУ. Заштита на националните интереси. Особено откако Унијата, по почетокот на руската агресија против Украина, го смета проширувањето како потреба и фактор на стабилност и безбедност, а не само како трошок.
Трето: Подобар договор нема и нема да има
Подобар договор, подобри услови од овие што се на масата – нема да има. Не ни може да има. Го пропуштивме возот кога на него се качи Хрватска, пред десет години. Ова е нова шанса што нема да се повтори.
Слушнавме разумна и детална аргументација од премиерот Ковачевски. Не од лидер на партија, туку од првиот човек на владата одговорна за интересот на целата земја, вклучително и сдсмовци и вмровци. Ако некој и се сомневал досега, доволно е да ги слушне аргументите на Ковачевски со ладна глава.
Каде сме сега?
Сега сме на перонот со Албанија, а возот забревтано пристигнува на станицата. Албанија ќе се качи, со или без нас.
Ако ние не се качиме на возот за Европа, заедно со Албанија, прашање е кога, па и дали некогаш ќе имаме нова шанса. Можеби некогаш и ќе добиеме нова можност, но сигурно не ваква и сигурно по сосема поинаква (висока) цена, особено по она за што „патриотите“ велат дека го бранат.
Меѓу апетитите за власт и интересите на државата
Ако се патриоти, ќе престанат со срамниот циркус и ќе гласаат ЗА. Нема што повеќе да се додаде или одземе од овој став. Тоа е.
Но тоа, веројатно, е помалку важно за вмро-дпмНЕ. Главна цел им е да дојдат на власт. Дури и по цена на упропастување на државата. За вмро-дпмНЕ, апетитите за власт се неограничени, интересот на државата е само флоскула.
Дел од нив (вмро) добро знаат: Вака не се доаѓа на власт.
Тие што го знаат тоа, ќе бидат дел од вистински патриотска политичка структура, без НЕ во името. Што значи, сосема е извесно – вмро-дпмНЕ нема да опстане ако го задржи антиевропскиот курс. Или ќе се редуцира во минијатурна пајтон партија како онаа на фашистчето.
Текстот е личен став на Авторот. Дозволено е преземање на текстот според лиценцата Creative Commons 4.0.
