Пишува: Сашо Орданоски
[dropcap]В[/dropcap]черашен цитат од изјавата на Влатко Ѓорчев за focus.mk:
„Новиот претседател Мицковски сака да покрене иницијатива за политички дијалог и ние сакаме комуникација со СДСМ, но денешната одлука за продолжување на притворот на 29 граѓани не му помага на дијалогот, туку го отежнува, вели Ѓорчев.
Тој додава дека Владата ја има одговорноста за созадавањето на услови и треба да покаже добра волја.“ (завршен цитат)
Значи, ВМРО-ДПМНЕ би престанало со бојкотот на Собранието и би покренало „иницијатива за политички дијалог“ доколку Зоран Заев сврти телефон до Судот и Обвинителството и им наложи на овие судско-обвинителски инстанци („да создаде услови“) сите „29 граѓани“ да бидат веднаш пуштени на слобода.
Во право е Влатко Ѓорчев со своите барања, земајќи го предвид светот од којшто тој политички доаѓа. Баш така функционираше системот во времето кога Фамилијата беше на власт: се апсеше, се одеше во притвор, се судеше и се ослободуваше од затвор со вртење на телефон. Се изнаслушавме „бомби“ на таа тема.
Како, сега, да му се објасни на Ѓорчев дека тоа време заврши? Дека токму поради тоа се наоѓаат во опозиција. Дека затоа половина од раководството на неговата партија седи по обвинителни клупи или во притвор. Тешко му е на Ѓорчев да разбере дека ние – мнозинството граѓани на Македонија – токму за тоа се боревме: да не може кој било премиер (или братучед му, шефот на тајната служба; или бившиот министер за правда, со жената му) по телефон да нарачува апсења, притвори и пресуди – да „создава услови“, што би рекол Ѓорчев – за да тече „политичкиот дијалог“.
Тоа на што Ѓорчев и неговата партија ќе мораат да се навикнат, во демократијата, се нарекува „правна држава“. Без правна држава, „политичкиот дијалог“ е простачко пазарење меѓу политичарите за остварување на нивните лични интереси, дотолку повеќе што темата на пазарењето може да биде и иднината на Македонија.
Од друга страна, и самиот Груевски во Валандово изјави дека насилниот упад во Собранието бил „грешка“! Јас не велам дека таа изјава е искрена и дека, можеби, не е дадена само во пресрет на дополнителни проширувања на списокот на оние кои треба да одговараат за настаните од 27 април. Да потсетиме, тоа е човекот (Груевски) кој активно и во многу наврати ги повикуваше своите поддржувачи да не седат дома и да излезат „од папучите“ на улица, во „одбрана“ на Македонија… Очигледно, „29 граѓани“ кои денеска се во притвор (и уште десетина по кои се трага), ретроактивно погледнато, „погрешно“ го сфатиле својот лидер, па сега ќе мора да одговараат за невидените насилства што ги организираа, помогнаа или изведоа.
Ѓорчев Влатко би морал да го памти тој ужасен настан, бидејќи за малку и самиот ќе настрадаше од „своите“ разулавени, а некои и добро подготвени, насилници. За нивна жал, превратот не успеа, а во кривичните закони, подготовката и изведбата на такви настани се нарекува тероризам. За тоа се обвинети, за тоа се притворени, а ќе видиме дали тоа дело ќе им се докаже на суд. Но и дали обвиненијата нема да се прошират и кон други лица.
Тогаш, зошто Христијан Мицковски и Влатко Ѓорчев доброволно влегуваат во „ќоравата политика“ на Груевски и, заедно со партијата што сега ја предводат, се втеруваат во „слепата улица“ во која ги доведе Фамилијата? Во таа „улица“ Фамилијата ќе им ги диктира политиките. Ако излезат од заробеноста во „слепата улица“, тие стануваат двигатели на политиката на партијата. Просто е тоа.
Затоа и мислам дека притисокот за „иницијатива за политички дијалог“, со ставање во залог на интегритетот на правната држава, не е притисок врз Заев и СДСМ – туку врз новото раководство на ВМРО-ДПМНЕ. Не е спорно дека штетата се прави врз државните, евро-атлантски интереси на Република Македонија (не врз Владата предводена од СДСМ); и не велам дека изборот на Христијан Мицковски и Влатко Ѓорчев е лесен.
Впрочем, како што слушам, Мицковски се надева на скорешни средби и со Макрон и со Меркел. Речиси сум сигурен дека пораките од таму ќе бидат слични: излезете од „слепата улица“ и заборавете на Фамилијата која е во надлежност на правната држава, враќајте се во Собранието, учествувајте во жестока, но институционална политичка борба во пресрет на судбинските одлуки што треба да се донесат за Македонија – инаку, меѓународна поддршка (и) за вас ќе нема.
Тик-так, тик-так…
Преземањето на оваа содржина е дозволено само по 12 часот, на денот на објавувањето. Потоа, важат вообичаените правила според лиценцата Creative Commons 1.0.