Македониум, Горно маало, Влашко маало, Арнаут маало, Ѓупско маало, Мијачко маало, Мечкин Камен… или со еден збор – Крушево.
Во ова тивко гратче во минатото беше прогласена Крушевската Република, а денес речиси и да нема граѓан(к)и. Тука претежно живеат Македонци и Власи, односно христијани. Ретко може да се види некој муслиман или Албанец, кои од околните рурални средини доаѓаат на пазар, или да завршат некои административни обврски.
Во Крушево останаа само убавите, но, за жал, запустени куќи, или речиси секоја втора куќа е мини хотел во кое се издаваат соби за преноќување. Она што боде очи се и „огласите“ дека – се продава куќата!
Интересно е тоа што во период на изборна кампања нема ниту еден плакат од кандидатите за претседател на државата. Освен на еден контејнер, пишува „Или Груевски или Македонија“, а на друг контејнер пишува „Стево 3“, и толку.
Партиските штабови на СДСМ и ВМРО-ДПМНЕ се еден спроти друг, а интересно е тоа што до штабот на ВМРО-ДПМНЕ се наоѓа спортска обложувалница, чиниш граѓаните одат да се обложат кој ќе победи на претседателските избори.
Старите занаети по малку исчезнуваат, или речиси се изумреле, а на старите дуќани одамна веќе има катанци на вратите, бидејќи нема кој да го работи занаетот.
Но, во Крушево сè уште во една куќа има плакати за бесплатен интернет од проектот „Остваруваме“ на претходната влада предводена од Никола Груевски, дека „Македонија е земја на информатичари“.
Претходната власт вложи многу средства во изградба и на спортски објекти, но сепак, терените покрај Крушевското езеро, зјаат празни. А, како ќе бидат полни кога речиси сите млади се отселени од градот!
За тоа колку е запустен градот, сведочи пропаднатата фабрика „Илинденка“.
[envira-gallery id=”95889″]
Во центарот на Крушево, преку ден е мртва тишина, освен во четврток кога е пазарен ден. На градскиот пазар со големи букви пишува „Општина Крушево“ и во прв поглед се добива впечаток дека тоа е општинската зграда, а не градскиот пазар.
Преку ден плоштадот е празен, како и локалните кафулиња. Толку е празно што во работно време, во месарницата „Питу Гули“ стои натпис залепен на прозор – „Идам одма на повик, одма“. На само неколку метри се наоѓа и месарницата „Црвена звезда“, каде што се продаваат крушевски колбаси и пљачки. „Пљачки“ е крушевски специјалитет што се прави од јагнешки испреплетени црева.
Спротив месарата се наоѓа едно кафуле во кое покрај големиот избор на храна и пијалаци се прави и похован сладолед и пилешко во цигански сос. Додека во друга кафеана стои натпис дека има „Ќебапи за Војводи“.
Во ова мирно гратче нема графити на навивачките групи кои најчесто се исполнети со говор на омраза. Единствен графит е „Реал Мадрид“.
Во Крушево речиси во секоја уличка може да се види по некој споменик од некој Комита, кои сведочат за храброста и борбата за слобода и правдина. Во истото гратче се наоѓа и музејот посветен на Тоше Проески, кој, иако не загина како Комита, неговото име се величи како голем херој и поборник за права и правдина, и кој преку своите песни ширеше љубов, мир и разбирање.
Додека траеше работилницата „Соочување со минатото“ на Мировна акција, никако не можев да разберам како градот во кој беше прогласена независна Република, денес речиси е празен…
Дехран Муратов