Игор Тантуровски поднел оставка поради семејни и здравствени причини, јавуваат медиумите. ЦИВИЛ Медиа го постави прашањето: „Оставка, кога?“, и (некако) како во случајот со ДИК, оставката си дојде за помалку од 24 часа.
Во ред, излегоа информации дека постои можност за таков чекор од Тантуровски, иако само пред два дена упорно тврдеше дека нема да поднесе оставка, затоа што нема причини, не чувствува одговорност и ништо не погрешил.
Но, дефинитивно никој не очекуваше дека Тантуровски неотповикливо ќе поднесе оставка од здравствени причини. Сега, се поставува прашањето дали му се качил притисокот или во прашање е душевна болка од политичкиот притисок, затоа што за јавното мислење, никој не е засегнат. Нормално, сè до моментот кога ќе се алармира власта, која и тоа како е засегната, пред сè, од негативниот ефект на јавното мислење.
Во медиумите излегоа и информации дека се очекуваат оставки од уште двајца членови на ДКСК. Прашање е кои од оние што останаа: Софка Пејовска Дојчиновска, Државен секретар од 18. септември 2016, Розета Трајан, Државен секретар од 19 септември 2016, Даниела Трајчевска, раководител на одделение за финансиски прашања или Сатула Сулимани, советник.
И членовите на ДИК не чувствуваа одговорност, но „сложно“ си поднесоа оставка. Комисијата за прашања за избори и именувања „сложно“, под точка разно, позитивно им одговори на барањата на членовите на ДИК за апанажа.
Несомнено се наметнува прашањето дали одлуката преку ноќ за оставки е добро пресметана, во законски рамки, за да не се замине со празни раце или е во надеж дека законот ќе ги заштити и нивната „невиност“ по основ на обвинувања за злоупотреба ќе излезе на виделина и ќе ја оправдаат апанажата.
Овој пат, Комисијата за прашања за избори и именувања, предводена од Илија Димовски, треба добро да размисли како ќе одлучува и дали повторно ќе го игнорира членот 23 според кој лицата од став 1 на овој член го немаат правото од член 19 на Законот за плата и другите надоместоци, односно тоа право им престанува ако се правосилно осудени за кривични дела против државата или за кривични дела сторени од користољубие.
Некој ќе помисли, па нели јасно им беа нагласени очекувањата на јавноста на новите парламентарци и нели јасно им се стави на знаење дека за вакви скандалозни одлуки нема да се молчи? Дали се слепи и глуви, користејќи ги законите, со дупки во секој член, ќе го белат образот, свој и на такви како во ДИК и други, со секоја одлука?
И ако во случајот со ДИК, самите членови со своите оставки ја спасија Владата и Собранието од кроење прифатливи говори за јавноста, во случајот со ДКСК, како да беа спремни дека коруптивните елементи на Антикорупциска ќе излезат на виделина. Но, не значи дека сега власта и пратениците треба да ги наградат членовите на ДКСК за послушноста и оставките – со убава лапанажа.
За да не се случи тоа, Основното јавно обвинителство би требало како приоритетна да ја спроведе истрагата за злоупотреба на службена должност и јавните пари од членовите на ДКСК. Се разбира, се очекува и наодите од Специјалното јавно обвинителство да се земат предвид пред да се седне и одлучува за „наградување“ на ДКСК по примерот на ДИК.
Затоа што, оставки и морална одговорност не се доволни во борбата против корупцијата. Особено кога се работи за корумпирана институција, а се нарекува Антикорупциска.