Земјата ја газеа толку долго и безмилосно, што не оставија ни трошка човештина кај нивните слепи следбеници. Премногу себичност, злоба и насилство се насобраа. Цела генерација млади луѓе израснаа во неморални мутанти кои се одушевуваат на криминал и не знаат дека може и мора поинаку да се живее. Деформирани души на кои им е сосема јасно дека владее криминал и насилство, не чувствуваат ни одговорност, ни потреба да го скријат своето соучесништво во гнасотијата на систем кој никогаш не беше осуден на успех, но го следеа како добиток кој се грижи да има сено колку што им досега погледот денеска.
Помирувањето и соочувањето со минатото не значат компромис со одговорните за загрозување и уништување на јавното добро и животот на луѓето. Никако не значат преговори за нивно извлекување од моралната, политичката и кривичната одговорност за неделата кои се извршени.
Затоа, за опстанок на оваа земја, неопходно е да се започне процес на враќање на довербата, дијалогот и помирувањето меѓу луѓето. Но, тоа не е возможно ако не се разберат неколку основни поими, според кои треба да се раководиме во процесот на враќање на слободата, правдата и демократијата.
Ништо од тоа не подразбира амнестирање на одговорните за ужасната состојба на општеството и државата. Но, подразбира соочување со минатото, признание на постапките кои воделе кон нечие страдање. Тоа не е апстрактно. Такви процеси се познати во светот, па и во регионот, но никогаш не беа започнати во нашата земја, иако беа неопходни. Единствениот обид да се расчисти со минатото, лустрацијата, како алатка на транзициската правда, се претвори во уште една оружје за репресија од криминалната клика на власт. И за тоа треба да одговараат тие што го спроведуваа овој мрачен процес, но пред нив мора да одговараат обвинителите, судиите, фашистите…
Мора да се соочиме едни со други. Тие што биле дел од мрачниот систем, мора да ги признаат (не)делата пред себе, пред своите блиски и соседите, во една свечена и безбедна околина. Само така можеме да продолжиме, никако поинаку. На помирувањето мора да му претходи признание и одговорност. Виновните, се знае… Значи: Помирување и признание – да, амнестија – не!
Објавено во Плусинфо и во Слободен печат (8.5.2017)