Останаа неодговорени прашањата кои ги поставувавме до Државната изборна комисија. Можеби поднесоа оставки, но не одговорија на многу прашања, ниту тие, а ниту институциите кои се задолжени за спречување и санкционирање на злоупотребите.
Јавноста сѐ уште (не) знае колку пари потрошиле на мобилни телефони, (не) знае за меѓучовечките односи и за малтретирањето на персоналот. За ДИК-овци (не) се знае дали ќе поднесат одговорност за неквалитетното спроведување на изборните процеси, додека богато уживаа во јавните пари, а прашањата за тоа тврдат дека не се од јавен карактер.
Сѐ уште (не) знаеме дали Собранието ќе има доблест да донесе регулативи за користењето на јавните пари, па да удри малку и по џебот на пратеничките и пратениците.
Сѐ уште нема никаква реакција за тоа дека крупните риби не одговараат ако вршат изборен поткуп.
Нема одговор од Државната комисија за спречување на корупцијата за нивните коруптивни навики, за молкот и трошењето на јавните пари, за малтретирањето, навредите, мобингот и замолчувањето на оние што сакале да работат според законот во оваа институција.
Нема одговор за фалсификуваните лекови. Нема одговор за хаосот во институциите. Нема одговор за тоа дали ќе се отпуштат оние што седат дома и земаат плата од парите на граѓанките и граѓаните. А закон за тоа има!
Нема одговор ни за инсулинската криза. Знаете, кога некој владин портпарол, каде и да е во светот, ќе излезе со соопштение дека нема криза, бидете сигурни дека криза има.
За крај на годината, еве уште неколку цртички за Владата и невладините…
Има ли некој во Владата и Собранието што ќе одговори како можеше толку многу соработници и партнери на режимот, соучесници во злоделата на бандата на Груевски, сега да бидат носители на демократската трансформација на земјата?!
Сончогледите се опарија и станаа фактори, добија пари и за реклами и за проекти од големите донатори во земјава. За тоа време, вредни луѓе, активни, свесни и совесни, продолжија да ги пакуваат куферите.
Искрени и посветени иницијативи и организации кубурат со пари за кирија, за плати и да не говориме. Анонимуси кои се криеја зад своите уредни ексел табели и си живееја еден живот во големите, беспрекорно уредни канцеларии, останаа да живеат и да ги рециклираат своите мали идеи и да ги дигестираат големите пари.
Убаво е што Владата има толку широко отворени врати за невладините и формира работна група со нивно учество за речиси секое прашање. Тоа е за поздрав и се надевам дека така и ќе остане. Но, не сум сигурен зошто бескрајно се заседава за да констатира нешто што е толку очигледно што болат очи.
Чита ли некој во оваа држава? А разбира ли?
Нејсе, среќна Нова.
објавено во Плусинфо и Слободен печат (30/12/2017)