Со своето учество во иницијативата на ЦИВИЛ „Направи разлика: Почитувај ги различностите“, Атиџе Муратова преку видео порака им порачува на граѓанките и граѓаните дека сите сме исти, без разлика дали имаш бела или црна кожа, сепак срцето е исто.
„Уште од мала ме воспитале да не делам ниедна нација и да не барам богатство. Богатството тука ќе го оставиме, битна е човечноста, да бидеме блиски, да се споиме. Сузана е Македонка, а јас Турчинка, но многу добро се разбирам со неа, исто како да ми е сестра. Јас никого ни делам на Албанци, на Македонци, на Роми, на Бошњаци, на Власи. Сум живеела со разни националности. Досега не сум имала никакви проблеми, до ден-денес немам и така ќе остане до крај. Некој ги разликува по богатството, но за мене сите се исти. Денес имаме, утре немаме – денес немаме, утре ќе имаме. Тоа е тоа.
Сите сме под исто сонце, под ист Бог. Ти си Турчинка, или јас сум Турчинка, ти си Македонка, но сите имаме ист Господ. Сакам до крај да биде така, да бидеме сите заедно. Јас никако не ги делам другите, помладите генерации што доаѓаат исто така треба да се почитуваат како што кажувам. Тоа е најдобро. Подобри ќе бидеме, поблиски ќе бидеме, подобро ќе се чуваме. Затоа што едни од други ќе учиме, јас од тебе, ти од мене, од ден на ден луѓето ќе имаат доверба, разбирање. Јас разликувам добри луѓе и лоши луѓе. Така сум се навикнала, во таква средина сум била, со разни луѓе. Поради тоа што почитував, животот ме однесе уште подалеку да одам. И таму исто луѓето многу почитувале. Не е тоа што се вика црна кожа имал, бела кожа, ама срцето на сите е исто. Тоа најмногу ме поврзуваше. Луѓето ме почитуваа.
Сакам да испратам порака, никогаш да не правиме разлика, да си помагаме едни со други, денес вие мене, утре јас ќе ви помагам вам. Не правете разлика, почитувајте ги различностите“, истакна Муратова.
Атиџе Муратова е македонска пчеларка со турско потекло. За животот на Муратова малку се знае. Родена е во 1964 година во село Бекирлија, Општина Лозово, во фамилија од 4 деца. Како единствено женско дете во нејзината фамилија, нејзиниот татко и не ја пуштил да оди на училиште, па затоа само таа останала без основно образование.
За сметка на тоа што не одела на училиште, таа ги работела сите домашни работи, одела на тутун, се грижела за стоката и го учела пчеларството од мали нозе. Тоа им бил единствениот извор на егзистенција.
За Атиџе Муратова македонската јавност, но и светот дознаа отако се појави во македонскиот документарен филм „Медена земја“ (Honeyland) – во режија на Тамара Котевска и Љубомир Стефанов. Филмот го прикажува животот на Муратова, последната пчеларка во Македонија, која живее во селото Бекирлија, и промените кои нејзиниот живот ќе ги претрпи по пристигнувањето на една номадска фамилија во соседната куќа.
Љубовта кон пчелите и пчеларството , во 2019 на носи кротката и неуморна Атиџе во Холивуд, каде како главна улога во краткиот документарец Медена Земја (Honey Land), добива номинација за Оскар, кое е воедно и нејзиното прво појавување во јавноста и прво патување надвор од државата. Документарецот бил премиерно прикажан на филмскиот фестивал „Санденс“ на 28 јануари 2019 година.
По проекцијата на филмот во Њујорк, американската глумица и продуцентка Сара Џесика Паркер на својот инстаграм-профил напишала: „Импресивна, интимна приказна што те остава без здив е приказната за пчеларката Атиџе Муратова, жена која нема да ја заборавам“. Притоа, на својот профил, таа објавила и фотографија од филмот, изјавувајќи дека „со право овој документарен филм ги доби сите награди и признанија“.
Во нејзината родна Бекирлија, порано имало околу 200 жители, а денеска единствени жители се Атиџе и нејзиниот брат Феим. Атиџе Муратова моментално живее во соседното село Дорфулија, а во село Бекирлија оди само два пати годишно, за да го собере медот, пола за нејзе, пола го остава за пчелите.
Ирена Крџиќ
камера: Атанас Петровски
монтажа: Ариан Мехмети