Инцидентот со силуваното дете и одбегнувањето на одговорност од страна на надлежните институции е уште еден индикатор дека имаме делумно иста власт како предходната, гледаме делумно ист производ во различно пакување.
Како дете без родители, знам како е да бидеш незаштитен, ранлив и заборавен. И како некој што гласал за оваа политичка гарнитура, жалам што немаме одговорност за случај од ваков калибар.
Имено, одбегнување на одговорност и негирање на факти беше една од одликите на предходната власт, заедно со апатичноста на ромските политичари која ја гледаме и сега под оваа владеачка гарнитура. Политичари коишто како и нивните претходници се повеќе зафатени со организирање на балови и нивно луксузирање, наместо со преземање на акции и иницијативи кои би го подобриле секојдневието на најранливата категорија на граѓани во Република Македонија.
Не знам дали Македонија е терминот што треба да го употребам, затоа што нели, промената на името и надворешната политика е поприоритетна од внатрешната политика. Ако толку многу се засегнати, да не речам опседнати со евроинтеграциските процеси, треба да знаат дека едни од Kопенхашките критериуми е подобрување на состојбата на малцинствата, меѓу кои спаѓаат и Ромите, што значи дека „животот за сите“ треба, да не речам, мора да ги инкорпорира и Ромите како етничка група во нашата држава. Доколку сакаме да бидеме дел од големото европско семејство.
Негирањето и непреземањето на одговорност за овој немил настан се коси со тоа што ни беше ветено, дека нели државните институции ќе работат во полза на граѓаните, без разлика на нивната етничка припадност. Уште пожално е што се работи за 13 годишно дете кое расте без своите родители. Имаме 22 малолетни девојчиња, да не речам деца без родители кои се под ризик на сексуална злоупотреба.
Не треба да си правник да знаеш дека Министерството за внатрешни работи треба да го истражува случајот, имајќи ги во предвид криминогените елементи на истиот случај, тоа не е, и не треба да биде работа на Министерството за труд и социјална политика. Да не ги мачкат очите на јавноста и нека си ги средат ингеренциите.
Премиерот има морална и политичка одговорност да си стои на ветеното и да донесе живот во оваа држава, не во буквална, туку законска и политичка смисла. Да имаме ред и владеење на правото во оваа државата. Ако не нешто повеќе да не ги игнорира ваквите случаеви. Особено не ако се зафатил да го изоди патот кон ЕУ. Случаеви од ваков калибар не се достојни за држава која претендира да биде компатибилна со европските и светските стандарди.
До тогаш, вратете се на домашна сцена премиеру, долг е патот кон ЕУ, и кус е патот кон следни потенцијални избори.