ЉУБОМИР КОСТОВСКИ
Специјално за ЦивилМедиа
Овој функционер, сега веќе поранешен член на Советот на јавни обвинители е секако последната голема ѕверка што ќе биде осудена за корупција. Секогаш постои она пребирање низ личната архива – имаше ли и други обвинители? Но четвртокот, 9 август, беше ден кога само се потсетивме на деновите кога обичната и стручната јавност му прости за неговиот молк на 24 декември 2012 г.- кога пратениците и новинарите беа исфрлени од Парламентот, а тој сето тоа го гледаше и чекаше да биде реизбран.
Дали се сеќавате на црниот понеделник, оној 24-ти декември 2012 година? Денот кога од Парламентот беа исфрлени пратениците, но и претставниците на медиумите? Јавноста практично беше за некој час во аут – немаше пренос, а единствен сведок на настанот беа снимките од телефонот на пратеничката Маринела Маричиќ. Сѐ требаше да остане во некаква полуанонимност за да не се види големиот срам што премиерот Груевски и неговиот најблизок соработник, министерот за финансии Зоран Ставрески го подготвија за да го ослободат народниот дом од присуството на своите политички опоненти и да го донесат Буџетот за следната година во за нив комотна атмосфера. Јасно, за да можат да ги трошат приходите онака како што намислиле.
А внатре во салата, додека се развиваше драмата, мислам во првиот ред, седеше народниот правобранител Мемети, кој чекаше Парламентот да му даде пас за неговиот трет мандат. Прв пат беше избран во 2004 година, потоа доби уште четири години, но не му беше доволно од толку долгото бранење на народните права, па очекуваше да продолжи да седи во истата фотелја.
Претходно, Комисијата за избори и именувањата му даде пас како на најсериозен кандидат и заради фактот што два пати добил високо одликување!
Нему, на чуварот на правата на граѓаните и поредокот во поширока смисла, во тој кошмарен настан, практично еден вид на државен удар (припадници на органите за безбедност ги исфрлаа пратеници избрани на регуларни избори како да се – да ми простат исфрлените – вреќи со компири) – не му трепна окото. Како да беше во некаков стаклен ѕвонец, важно му беше да се врати редот и поредокот според правилата и замислите на ВМРО-ДПМНЕ, за да биде реизбран. Молчењето во таа ситуација секако му дуваше во грбот – си доби мнозинство без било какви колебања од остатокот од пратеници во салата. И ним окото никако да им трепне.
Тој со тоа јасно покажа на чија страна е и колку неговите етички начела се невидливи зад темните превези на полтронството и веројатно вродената рамнодушност. Каков совршен кадар за секоја власт – народот од нив треба да го брани оној кој е согласен да си постави брана пред моќниците?!
Не го заинтересираа ниту лелеците од балконот каде седеа новинарите, каде некои дури добија и ќотек, бидејќи сметаа дека овој чин мора да биде забележан! Но сѐ мораше да остане во некаква предвидлива дискреција. Впрочем, Груевски сметаше дека единствен релевантен судија во тој миг може да му биде западната демократија, која, во тој миг влезе во фуријата наречена – прослава на Божиќ!
Какво перверзно сценарио! Колку лесно Мемети стана дел од севкупниот мозаик на бесчестието.
И по овој малку подолг вовед да дојдеме до последното скалило од неговото последното кадровско качување до врвот на пирамидата кај третата власт. Иџет Мемети, роден на 8 јануари 1961 година во село Раковец, денес е член на Советот на јавни обвинители. Пардон, грешка. Беше во Советот до 9 август, кога му поднел оставка од функцијата на спикерот на Парламентот, бидејќи, со обвинителите, нели – колегите (!) се договорил да биде казнет условно, откако ја призна вината за земање поткуп. Претходно, по истрагата на Обвинителството за организиран криминал, соочен со нивните факти негирал дека е вмешан, тврдел дека се работи за подметнување и кога веројатно му била понудена условна осуда и тригодишно губење на секаква јавна функција, се согласил да ја признае вината во целина.
Јавноста веќе знае дека се работи за „трилатерален договор“ насочен кон лице кое треба да биде осудено за трговија со наркотици да му се изрече минимална казна затвор и да му се обезбеди „соодветен“ комфор во идниот затвор, каде ќе ја отслужува казната. Во игра бил аванс од 10 илјади евра и награда од 30 илјади евра после изрекување на „млаката“ пресуда. Таа цена била доволно импресивна за Мемети, кој навистина има богато досие на функции и надвор од онаа на народен правобранител.
Професионалното искуство го започнал во 1987 година како секретар во Основно училиште во село Требош. Подоцна бил избран за заменик-секретар на Владата на Република Македонија, функција на која бил сѐ до 1999 година. Во таа година бил номиниран за државен советник, а на двапати (во 2001, и ноември 2003) бил избран за министер за правда, а од мај до ноември 2003 работел како судија на Уставниот суд на Република Македонија.
Бил член на Државната комисија за избирачки списоци во Собранието на Република Македонија, член на Координативното тело на Владата на Република Македонија за справување со кризата во 2001 година, како и член на Правниот совет на Владата на Република Македонија.
Битен содружник, секако, во признанието на вина на Мемети е врховниот судија Наќе Георгиев, како првоосомничен. Него, како и членот на Советот на јавни обвинители Мемети, се гонеа поради барање поткуп, додека давател на поткуп е поранешниот градоначалник на Ново Село – Боро Стојчев, кој пак беше уапсен со поголема група поради шверц на марихуана. Патем, иницијатива за склучување на спогодба со Обвинителството поднел и судијата Георгиев, но тој не може да смета на благ третман кај своите колеги. Впрочем, Наќе Георгиев, кој за разлика од Мемети, се соочува со затворска казна од една до 10 години. Колку ќе добие со спогодбата со Обвинителството останува да се види.
Кај приказната за Мемети постои и еден друг актуелен момент. Врзан е за дневните обиди на штабот на црвено-црните за секој нов скандал, а ги има и по неколку дневно, да ги товараат своите претходници, како да е тој став некаква бесконечна прекривка.
На 24 декември 2012 година јасно се виде како пратениците на ВМРО-ДПМНЕ и нивната влада практично акламативно го избраа Мемети за посакувана функција. Во никој случај тие не можат да се амнестираат себеси. Но без сомнение, оние кои ја подржувале неговата кариера е дел од сликата „ред се редат мале“. На пример, дека Мемети бил дел до „сваровски“ судството. Исто, секако, како и оние кои одлучувале во последната влада на социјализмот, а кои овозможиле да го направи квантниот скок и да влезе од позиција на „ќато“ во селско училиште во Секретаријатот на Владата!
Тоа се превиди во низа или едноставно се работи за некои кадровски ишарети кои овозможуваат инерција во сите системи и сите моќници сакаат да имаат такви поединци блиску до себе. Да речеме, тие лесно се вклопуваат во амбиентот во кој корупцијата, како во случајот, е просто како претпоставена препорака. Па видете само, по повод признанието на вина на двоецот Мемети-Георгиев се огласи само Судскиот совет, што беше веднаш прифатено од медиумите, бидејќи, оние кои се спогодуваат со Обвинителството за организиран криминал во иднина ќе имаат третман на примероци кои докажуваат дека третата власт е подложна на корупција од претходниот двоец СДСМ-ДУИ! Треба ли да заборавиме на црниот понеделник или на кадровските навики на првиот братучед на Груевски?
Специјално за ЦивилМедиа. Сите права се задржани.
