Кога Валентина Божиновска во својот хистеричен говор ја употреби асоцијацијата на Ноќта на долгите ножеви на протестите на ВМРО-ДПМНЕ пред ДИК, јавноста го вклучи алармот. Предоцна и недоволно гласно и одлучно, што е истовремено неприфатливо и разбирливо. За време на режимот на Груевски, агит-проп машинеријата се возеше на хистеријата во стилот „крв, крст и чест“. Оваа хистерија со години негуваше и негува иконографија, вокабулар, вредности и постапки кои нескриено ја следеа и ја следат мрачната фашистичка идеологија.
Пишува: Џабир Дерала
Може лесно да се направи разлика меѓу романтичната патриотска иконографија и онаа на фашистичките и неофашистичките манијаци. Кокетирањето со фашизмот во Европа и во светот, во Македонија се претвори во речиси отворена поддршка на политичкиот екстремизам и стана дел од политичкиот и општествениот водечки естаблишмент. Неизбежната меѓународна обврска да се вклучуваат етничките заедници во институциите, беше крајно формален и вештачки, проследен со нескриен презир и постојано изигрување на таа обврска.
Кога Божиновска, директорка на Комисијата за односи со верските заедници (еј!), која истовремено има(ше) уште две-три функции низ државниот систем, си дозволи да ја пали толпата со асоцијации на Ноќта на долгите ножеви, што да се очекува од таква структура, освен омраза и насилство? Лидерот на партијата и премиер на Македонија со најдолг мандат, Груевски, повикуваше на „народни стражи“, „пресметки“ со „мрачните сили“, а неговата ДПМНЕ си дозволи терористички напад врз Собранието и обид за убиство на пратеници. „Фашистичка револуција“ од Бенито Мусолини и „Мајн Кампф“ од Адолф Хитлер се на полиците за книги во секој супермаркет, без посебни предупредувања од издавачот. И ова се само неколку случајно избрани примери… Секако, постојат безброј други аргументи и докази (некои и помалку познати за јавноста) за фашизмот и екстремизмот на кликата која ја предводи Груевски.
Кога говориме и пишуваме против фашизмот, верните следбеници на оваа клика не пропуштаат да извршат контранапад и да релативизираат со споредби со комунизмот. Значи, не го осудуваат фашизмот и политичкиот екстремизам, прикриениот или отворен антисемитизам, туку само велат дека и комунизмот бил лош. Притоа, невешто се обидуваат да ги стават антифашистите во графата комунисти, па така да ги направат сите подеднакво лоши, односно исти. Ја згрешиле работата! Со тоа само дополнително се разобличуваат себе си.
Никој не ја одречува монструозноста на диктатурата на Советскиот Сојуз и фасцинацијата на руските (и не само руските) деспоти со фашизмот, па дури и „натпревар“ во бруталноста низ не така дамнешната историја, но и денес. Антисемитизмот и фашизмот во Русија се прилично живи. Руските екстремисти го слават роденденот на Хитлер со брутални и неказнети напади врз мигранти и не-Руси секоја година, а тоа е само еден пример.
Ништо не може да ги оправда! Било да се свесни или несвесни, фашистите во земјава се дел од еден долгогодишен социјален инженеринг кој влезе на голема врата во образованието и културата на Македонија. Јавната сцена со години се контаминира со валкан и насилнички вокабулар, кој го со години го користат дел од медиумите. Во фашисоиден манир, медиумите често отворено ја подгреваат омразата кон поинаквите, било да се политички неистомисленици, етнички и верски малцинства, ЛГБТИ заедницата или други маргинализирани и ранливи групи на граѓанки и граѓани.
Фашизмот и политичкиот екстремизам во Македонија не се маргинални појави. Беа негуван и сѐ уште се негуваат од структури чиј размер и моќ не се за занемарување. Почнувајќи од сопствениот двор, сите заедници и структури, политички и општествени, мораат да почнат со чистење. Сега!
објавено во Плусинфо и Слободен печат (11/11/2017)
