„Погледнете нé сега: Србија се претвори во насилник повторно, Косово, кое е едвај старо девет години, е уморено од играчки и бара вистински тенкови и оружје, Босна се распарчува однатре, Црна Гора мисли дека е на врвот на светот, Македонија има самоубиствени тенденции, Албанија само седи во ќошот по цел ден, тажнеејќи. Хаос е“, пишува белградскиот новинар Дејан Анастасиевиќ во текстот „Писмо до Европската унија од Западниот Балкан“ објавен вчера на „Балкан Инсајт“, што интегрално го пренесуваме.
„Драга тетка Европа,
Ви пишувам во име на вашите сиромашни братучеди од Западниот Балкан: Србија, Црна гора, Босна и Херцеговина, Македонија, Косово, Албанија… Знаете, ние, непосакуваните.
Помина долго време, треба да зборуваме.
Пред четиринаесет години во Солун, нам ни беше ветено дека еден ден, не многу далеку во иднината, на сите ќе ни биде дозволено да се преселиме во вашата голема куќа во Брисел и ќе седиме како еднакви на вашата маса.
Сé што требаше да направиме, како што рековте, беше да си го поправиме однесувањето, да бидеме фини со вас и кон себеси, да научиме убави манири, за да не ве посрамотиме пред гостите.
И ние се обидовме. Навистина се обидовме, Престанавме да се караме, ги одржувавме нашите соби чисти колку што можевме, бевме фини со соседите. Дури и ги делевме играчките и останатите работи некогаш, иако навистина не сакавме, само за да докажеме дека можеме да бидеме добри.
Но, наградата никогаш не дојде, Една деценија по Солун, Хрватска – единствената која ја доби поканата, откако замина, веднаш ги прекина сите врски со нас. Сега оди наоколу и се преправа дека е „Јужно-Централна Европско Медитеранска“ по потекло а зборот „Балкан“ никогаш не го изустува.
Откако ние сфативме дека вие, всушност, не сакате да ви се придружиме, полека почнавме да се опуштаме. Вие тоа изгледа не го забележавте.
Не ме разбирајте погрешно, знам дека вие имавте и сé уште имате ваши проблеми со финансиската криза и мигрантската криза, терористичката криза, а и Британците отпловија на отворено море. Ние сакавме да дојдеме и да понудиме помош, но вие нé држевте на дистанца.
Затоа, ние се преправавме дека се реформираме, а вие се преправатме дека вашата покана е сé уште присутна. Вака стојат работите веќе некое време.
Евентуално, и вие и ние, станавме уморни од преправање. Вие рековте дека нема да има повеќе примања во Европската унија до 2020 година, тогаш почнавте да зборувате за 2025.
Ја добивме пораката. Се откажавте од нас, затоа ние се откажавме од вас. И од нас. Ние „релапсиравме“.
Погледнете нé сега; Србија се претвори во насилник повторно, Косово, кое е едвај старо девет години, е уморено од играчки и бара вистински тенкови и оружје, Босна се распарчува однатре, Црна Гора мисли дека е на врвот на светот, Македонија има самоубиствени тенденции, Албанија само седи во ќошот по цел ден, тажнеејќи.
Хаос е.
Исто така, почнавме да си играме со лошите деца, како Влад и Реџеп и Абу Бакар, и со новиот портокалов и разгален Дони. Вие нé предупредивте да внимаваме на нив, да се држиме настрана, но со вашето неприсуство, нам ни требаа пријатели. Можеби тие не се дотолку лоши, како што вие велите.
И така, ние конечно го добивме вашето внимание. Слушнавме дека има голема фамилијарна вечера во Брисел минатата недела, и ние бевме меѓу главните теми на тој муабет. Секако, ние не бевме поканети. Ние никогаш не сме поканети.
Но ние ја добивме пораката – „одлуката“ како што вие ја нарекувате – од настанот. Вие забележавте дека сме немирни и нестабилни. Вие рековте дека сте загрижени. И го препишувате сето тоа на „надворешни влијанија“. Навистина? Како да сме, всушност, добри деца кои случајно паднале во лошо друштво. Тоа е понижувачки.
Е па, дозволете ми да ви кажам: Не сме добри, не повеќе и можеби никогаш не ни бевме. Се обидовме некое време и навистина не работеше. Исто така, ние сме совршено способни да создадеме хаос и самите, како што веќе сте свесни досега.
Исто така, рековте, во истата порака, сé уште сте посветени на она старо солунско ветување. Извинете, но тоа повеќе не поминува.
Ние сé уште ве сакаме, и сакаме да бидеме внатре. Но, вие демонстриравте, пак и пак, дека единствениот начин да го добиеме вашето внимание е само кога сме неподносливи колку што можеме. А ние штотуку започнавме.
Немојте да речете дека не бевте предупредени.
Искрено ваши,
Западен Балкан“.